“Henk Hoeks is dood. Leg de persen stil, uitgeverswereld van de lage landen! Leg de pennen neer, filosofen. Henk Hoeks is dood”. Dat ging door me heen toen ik het bericht vernam dat hij is gestorven. Ik zal hem nooit vergeten. We mogen hem niet vergeten. Eén van de drijvende krachten achter het legendarische SUN-fonds, die na zijn pensioen, tot zijn laatste ademtocht, de filosofische reeks ‘Kristalpaleis’ verzorgde bij uitgeverij Vantilt; die Benjamin voorbeeldig vertaalde en in verschillende boekdelen uitgaf; die de kritische theorie mee uitdroeg, maar ook het Franse denken en de nouvelle histoire; die lokale, Nederlandse maar ook en vooral Vlaamse filosofen uitgaf (Rudi Visker, Frank van de Veire, Paul Moyaert, en ondergetekende). Ik schrijf dit alles met diep verdriet en uit eeuwig durende dankbaarheid – een beetje in naam van ons allen, durf ik hopen.
Ik hoop ook dat er vele auteurs en medewerkers in hun pen klimmen om hem te eren en te gedenken. Alleen al voor de uitgave van de unieke reeks memoires van Eric de Kuyper, van De hoed van tante Jeannot tot Applaus, eerst bij SUN later bij Vantilt, in dezelfde fraaie vorm – alleen al daarvoor verdient hij een klein standbeeld.
Wat een man. Voorbeeldig door een vreemde mengeling van christendom en sociaal-politieke gedrevenheid (pro memorie voor de jeugd: SUN stond voor Socialistische Uitgeverij Nijmegen), daardoor, door die mengeling, ook een brug tussen het hoge Noorden (Amsterdam) en het verstoken van uitgeverijen voor ‘moeilijke boeken’ Zuiden (Vlaanderen). Natuurlijk het hele SUN team verdient een pluim, en hetzelfde geldt voor Vantilt, die hem een unieke kans gaf zijn werk verder te zetten.
(Lees verder bij de bron van dit artikel)
Via:: dewereldmorgen.be
