Sinds 2010 ben ik de meeste jaren naar de Verenigde Staten gereisd in de zomer. Ik was het dit jaar ook van plan, maar zie er vanaf. Mijn Amerikaanse vriendin zal in plaats daarvan hierheen komen.
Als een Franse wetenschapper, willekeurig uit de rij gepikt, toegang tot de VS ontzegd kan worden vanwege Trumpkritische tekstberichten op zijn telefoon lijkt het mij niet verstandig hetzelfde te proberen terwijl je niet eens mijn berichten hoeft te checken, maar slechts mijn naam hoeft te googelen om vele tientallen niet heel aardige berichten over Donald Trump te vinden. Ik weet natuurlijk niet precies wat er in de berichten van die Fransman aangetroffen werd en op basis waarvan men hem de toegang weigerde, maar ik heb geen zin in dat soort toestanden.
Nadat ik zag dat een Canadse afgevaardigde zelfs een negatief reisadvies voor de Verenigde Staten had afgegeven was mijn vriendin het ook met mij eens dat ik nu niet moest proberen naar de Verenigde Staten te reizen.
Ik zou niet naar El Salvador afgevoerd worden, zoals dat nu met 250+ willekeurige Venezolanen gebeurd is, naar een vreselijke gevangenis. Maar een nacht in een cel op het vliegveld te moeten doorbrengen na geweigerde toegang, en dan de volgende dag voor grote extra kosten een terugvlucht te moeten boeken is ook niet fijn.
Misschien is de kans dat ik uit de rij gepikt zou worden klein. Van de andere kant weet ik niet wat men onderzoekt bij de ESTA-aanvraag (vragen die je moet beantwoorden om in aanmerking te komen voor verblijf voor maximaal 90 dagen zonder visum) die je (voorheen elke twee jaar maar nu blijkbaar elk jaar) moet doen als Nederlander. Hoe willekeurig is die selectie? Die Homeland Security agenten zitten altijd van alles te bekijken op een scherm, immers.
Punt is ook dat ik me niet onderworpen wil voelen aan de controle van een wannabe-fascistisch regime.
Ik moet denken aan alle volstrekt aardige en redelijke mensen die ik in Amerika ken, vrienden zelfs. Hoe kon dit toch gebeuren? Deels natuurlijk door het politiek instabiele kiessysteem dat ze daar hebben. Als wij een winner-takes-all districtenstelsel en presidentieel systeem zouden hebben zouden we immers zomaar Geert Wilders met de absolute macht kunnen hebben.
Gelukkig hebben wij echter dat moeizame parlementaire systeem met een premier die nu ook weer niet zoveel macht heeft, en eindeloos geëmmer in het parlement. Het is niet ideaal, maar beter dan het risico van een veel te machtige president als Donald Trump.
De dagelijkse realiteit wordt geregeld door competente ambtenaren.
Trump is die nu, via Musk, voor de helft aan het ontslaan. Omdat Musk een idioot met teveel geld is. Dat is Musks idee van management. Valt niet goed bij Trumpstemmers, dat gaat vastlopen.
Weet in elk geval dat Trump NIET met een overweldigende meerderheid gekozen is, dat er heel veel, heel zinnige Amerikanen bestaan. Plak niet de karikatuur die Trump is op alle Amerikanen. Maar, hij is bezig met een administratieve staatgreep. Niet met soldaten of tanks, maar door alles administratief te ontregelen.
Ik weet niet of dat gaat lukken, of dat hij gaat vastlopen in de stroperige bureaucratie en juridische procedures. Dit hangt af van de macht van federale rechtbanken. Die kunnen van alles zeggen, maar wat als je het niet kunt afdwingen?
Het zal mooi zijn om met mijn vriendin Europa verder te verkennen deze zomer. Maar ik ben verdrietig over het feit dat ik een interessant land, dat ooit de eerste officiële democratie was, nu moet vermijden vanwege mijn mening. Omdat het systeem aldaar een gek tot president gemaakt heeft.
Die vlag in de foto; dwaasheid in het dorp waar ik altijd verblijf, waarom die vlag midden in een veld? Maar mensen zijn er altijd zo aardig…
((Foto: Vlag in veld te Holly, Michigan – door Laurent Bruning)
