“Op individuele gevallen kan ik niet ingaan, het is privé, meer mag ik er niet over zeggen”. Het zijn vrijwel altijd de Staat en bedrijven -deze zijn immers uitwisselbaar in het corporatisme-, die dit soort argumenten gebruiken naar gelang het ze zo uitkomt. Politici, ambtenaren, rechtbanken, het OM en zorgkantoren om er eens een paar te noemen, willen met deze opmerkingen de schijn wekken dat ook u belangrijk bent en benadrukken dat uw gegevens bij hen in veilige handen zijn. Ze geloven het vaak zelf ook nog, maar kunnen ondertussen wel met één druk op de knop uw hele handel en wandel inkijken.
Er wordt volkomen inzichtelijk en open gewaakt over u en uw gegevens, althans dat wil men u doen geloven. Zij zijn immers ontzettend 
“transparant”, een nietszeggend betekenisloos modewoord. Het moet u doen geloven dat er niets gebeurt wat u niet zou willen, zij hebben niets te verbergen en hebben zich speciaal voor u doorzichtig gemaakt. Dat is de boodschap, maar er klopt helemaal niets van. Probeer maar eens wat gegevens boven tafel te krijgen en de transparantie is al snel duidelijk.
U leeft zo echter in een illusie: van minuut tot minuut worden al uw acties in de gaten gehouden door een met opzet onzichtbaar gemaakt overheidsapparaat. Iedere Staat wil de burgers kunnen controleren, want deze behoren zich te gedragen zoals het systeem dat wenst. Het maakt in dit verband niet uit of het gebaseerd is op kapitalisme of socialisme, alhoewel ik vanzelfsprekend de zucht naar het controleren van mensen in theorie noch praktijk bij socialisme thuis vind horen. Bij kapitalisme ligt dat anders, u moet beïnvloed en gekneed kunnen worden zodat men u optimaal kan gebruiken voor de productie van geld en goederen. Verder heeft u als mens geen enkel nut, vergeet dat maar. Het lijkt erop dat ook dit een gepasseerd station is en het systeem zichzelf voedt als een organisme dat wil blijven voortleven. Arm gemaakt als een rat is er bij u niets meer te halen. Hooguit wordt u nog bewaakt om te voorkomen dat er groepen mensen of individuen in opstand komen.
Het ontmantelen van de Staat met zijn onderdrukkende en regulerende zucht naar het beheersen van de burgers lijkt mij, wil er ooit verandering kunnen komen en deze ook nog blijvend zijn, hoogst noodzakelijk. Anarchisme heeft het dit keer extra moeilijk, want de tegenstander is onzichtbaar gemaakt. Het lijkt alsof er geen Staat meer is, maar deze is echter meer dan ooit aanwezig. Ik zal het niet meer meemaken, maar ooit zal dit hele systeem van controle en macht uitoefenen volledig ontmanteld en onthuld worden, waarbij duidelijk zal blijken dat u in uw glazen huis mooi opgesloten zat terwijl men u dag en nacht in de gaten hield. U kon op geen enkele wijze nog invloed uitoefenen op uw eigen leven of de politieke besluitvorming. Het leek anders te zijn maar in feite was het laatste restje democratie of inspraak al heel lang geleden begraven.
