In het openbaar vervoer, de plaatselijke papieren sufferdjes en op de plaatselijke sufradio en -televisie werd het er met veel lawaai ingeramd: de MEGA-Banenmarkt in Amsterdam. De UWV of Werk&Inkomen stelde het verplicht voor werklozen om er naar toe te gaan.
Je weet bij voorbaat dat het niets is en het stelde dan ook niet teleur. Ik ben er als freelance verslaggever langsgeweest, zag twee enorme tenten in een stadsweiland staan dat op die manier knap verkankelemoend werd en mensen achter tafels verveeld voor zich uitstaren. Ze keken blij toen ze mij zagen maar ik gaf te kennen geen gebruik te zullen maken van hun diensten.
Het geheel moest getuigen van het organisatietalent van de zoon van een voormalige wethouder. Chapeau hoor. Er zijn enkele tientallen mensen aan een baan geholpen met deze feesttenten die er weken gestaan hebben voor de verplichte opkomst. Wie niet kwam zou de uitkering op het spel zetten. Bezigheidstherapie.
Iets dergelijks overkwam mijn verloofde gisteren. Geen MEGABanenmarkt maar speeddaten met uitzendbureaus, aanwezigheid verplicht voor werkzoekenden. Lief heeft nog twee weken tegoed voordat zij na vijf jaar op straat wordt geslingerd (culturele sector, u kent dat, linkse hobby nietwaar) en moest dus vrij nemen om te speeddaten. Je weet maar nooit of al niet bij voorbaat de WW gekort wordt voordat je al op straat staat.
Er waren zes tafels. er stonden lange rijen bij Overheid, Secretaresse Juridische Zaken en dergelijke. Speeddaten? Onzin, je stond in de rij alsof je aan het loket stond en per “klant” werd veel meer dan vijf minuten uitgetrokken, zodat na te gaan viel dat het geen zin had in een van de rijen plaats te nemen. Stond je in de verkeerde, dan was het pech.
Het ging om het kruisje achter je naam, dat je aan je plicht voldaan had om nog onder werktijd je werkwilligheid te laten blijken door aan deze onzinnige en zinloze tijdvulling deel te nemen.
Waar geen rijen stonden, en waar je meteen te woord gestaan werd, was Bouw en Techniek en ICT. Hier werd zeer specialistisch personeel gezocht en aangezien de aanwezigen in het algemeen wegbezuinigden uit de overheidssector waren – zelf gewend achter een loket te zitten – waren dezen bij voorbaat al niet geïnteresseerd. De vraag was in het algemeen naar mbo-niveau (ook dit is onzin, het zegt iets over de beoogde betaling, niet over het niveau van de baan of de bedoelde sollicitant).
Wel prachtig marmer in het nieuwe gebouw van Werk en Inkomen of hoe heet het tegenwoordig. Zou de directeur daar nu ook een gouden wc hebben?
baanlozen (die graag aan de slag willen!) zouden nou eens met z’n allen (200-300) daar naartoe gaan
na die 5 minuten aan tafel blijven zitten
en masse de locatie niet verlaten totdat men een leuke baan met goed salaris aangeboden krijgt
dat ze je moeten wegdragen ‘omdat het bijna 5 uur is’…
en dan elke dag opnieuw
het probleem verschuiven, dan gaan ze wel anders piepen
Een soort Occupy UWV dus…
Lijkt me spannend, maar helaas heb ik al een baan.