Professor Frank Thevissen is in het nieuws omdat hij door zijn werkloosheid in de aardbeienpluk terecht kan komen. Hij zou zijn licht kunnen opsteken bij schrijver Daniël Rovers. Die reisde voor zijn net verschenen boek “De zon is het probleem niet” naar acht bestemmingen over de hele wereld, maar werkte ook een paar weken tijdens de fruitpluk in het Zeeuwse Kapelle. Hier volgen fragmenten uit dat reportage-essay:
Een boomgaardgesprek is even vluchtig als de wolkenformaties die hoog in de lucht naar het noordoosten drijven. Belangrijker dan informatieoverdracht is de communicatie zelf, uitgepuurd tot haar oorspronkelijke fatische functie. Er vindt een uitwisseling van woorden plaats. Een plukker poneert een stelling, waarna een tweede plukker het tegenovergestelde beweert, waarop een naburige, derde plukker een nuance aanbrengt, waarna de eerste plukker de eigen stelling in net iets andere bewoordingen gaat staan herformuleren. Goede gespreksstof levert altijd de naam van een van de markante plukkers uit het verleden. De naam van Dick bijvoorbeeld, die dit jaar niet meer tot de ploeg behoort omdat hij zijn ‘bijvangst’, de handvol op de grond gevallen appels en peren die op het einde van de middag mee naar huis mag worden genomen, niet alleen in opvallend grote hoeveelheden van de bomen plukte, maar die privéoogst ook in dozen opborg en verkocht aan de mensen in het dorp. Zijn avances bij de Poolse pluksters, bij wie hij bekendstond als the Dick, nou, sodejoekels, daar had je bij moeten zijn, tettert Louw, die zijn stelling onderbouwt met een anekdote over een rolletje King-pepermunt en een broekzak, volgens Kristien juist een van de beschamendste taferelen waar ze in de boomgaard ooit getuige van is geweest.
(Lees verder bij de bron van dit artikel)
Via: dewereldmorgen.be
