Dit is het land dat kinderen opjaagt. Dit is het land dat ze opsluit. Dit is het land dat mensen deporteert naar landen waar het de ‘eigen’ bevolking afraadt om heen te gaan. Waarom? Omdat ‘zij’ niet bij ‘ons’ horen. Ze passen niet, zijn vreemd en spreken de taal niet eens.. Oh, wacht even.
Niet dat het mij wat uitmaakt of iemand ‘onze’ taal spreekt maar enfin, die kinderen spreken dus ‘gewoon’ Neederlands. Dat ‘gewoon’ is dus, ik zeg het maar, voor iedereen die het wel een maatstaf vindt of je de taal spreekt. Ze spreken het dus. En ze spreken niet: Armeens, Afghaans, etc. Ze kennen die landen niet, belanden er in armoede en zelfs in gevaar, kunnen niet op school. Je moet wel een criminele mensensmokkelaar zijn om die ergens heen te willen verslepen waar ze niet heen willen en kunnen. Dit zijn dus de Ruttes en de Harbers, dat soort tuig. Die vinden dus dat als je ergens woont, dat je er de taal moet spreken maar als een kind geen Armeens spreekt en zich er niet kan redden, moet het daar wel heen. Eh… ?
Taal. Worteling. Ik vind het onzin begrippen die niet nodig zouden moeten zijn. Een mens moet kunnen zijn waar hij of zij wil, alleen al omdat de mens van nature eigenlijk een nomade is. Die zoekt steeds de beste plek op. We zijn dieren zoals alle andere die trekken. Maar grenzen hebben dat verboden. Ofwel degenen die de grenzen verzonnen hebben om ze zelf ongebreideld te passeren en anderen ermee te controleren in het kapitaalspel van vraag en aanbod. Mensen zijn daardoor onderhevig aan krepeercriteria als ze willen ontkomen aan armoede, kinderen een school willen gunnen, of ontkomen aan geweld en overstromingen en droogte, vergiftiging en vernietiging van de leefomgeving, oorlog.
Wat nou wortels? Het is een reden voor het kinderpardon maar niemand krijgt het, ook al zijn de kinderen ‘geworteld’. Als je zonodig criteria wilt, vraag je dan eens af of je je zelf eraan zou kunnen of willen houden. En probeer zelf eens onvoorbereid en onder dwang ergens te gaan wonen waar je eigenlijk niet wilt zijn en ik wed dat je binnen een dag heimwee hebt en familie en vrienden mist. Maar niet zeuren, dan wortel je toch lekker daar?
De politie werd achter de ontvluchte kinderen aan gestuurd. En Mark Harbers werd wakker. O jee, als er nu iets ergs met ze gebeurt, ze in handen van een kinderpornonetwerk vallen of iets dergelijks, dan krijg ik het op mijn boterham. Als dat in Armenië gebeurt, is dat geen probleem want niemand zal het ooit weten. Maar hier?! Dat moet voorkomen worden! En aldus haastte Harbers zich alsnog als een blad aan een boom om te slaan en zijn discretionaire bevoegdheid te gebruiken. Een uitzondering ten bate van het redden van het eigen gezicht en functie. Let wel: de kinderen leefden al tijden zonder hun reeds gedeporteerde moeder die met psychische problemen zo goed als dakloos is in Armenië en dat is nog steeds zo. Dat zal Harbers ook al een rotzorg zijn zolang het maar niet hier gebeurt. Niemand die hier de wanhopige moeder tegenkomt en het voor haar opneemt en dus: geen publiciteit en geen ophef.
Deportatie, dat is mensen met problemen elders laten creperen zodat je kunt zeggen dat het jouw verantwoordelijkheid niet is. Maar dat is dus drie keer vette mispoes. Het is zijn schuld zelfs, en ook die van ‘soms moet je hard zijn en ons asielbeleid is fair’-Rutte. Fascisten zijn het. Oorlogsmisdadigers in de oorlog van Fort Europa tegen vluchtelingen, migranten. Van het soort dat asielverdragen aan hun laars lapt. Dat soort mensen willen we toch niet hebben in ‘ons’ land? Schop ze met die modderlaarzen of die klompen aan je voeten de Noordzee in. Plons. Weg ermee. Vinden zij in de Middellandse Zee ook geen probleem. Soms moet je hard zijn and it’s only fair. En met hen graag alle opjutters ter rechterzijde en alle slappe volgelingen ter linkerzijde die het discours van de migratiebeheersing overnemen. Zij die jagen op kinderen, of zich zodanig opstellen dat de jacht wordt mogelijk gemaakt en geaccepteerd, weg ermee. Laten we het vizier van de jacht maar eens omdraaien. Voelt lekker he, Harbers?
Van de week wilden ze een gezin naar Afghanistan deporteren. Drie kinderen, van 11, 15 en 17. Spreken de taal, zijn geworteld. Maar belangrijker: dat land is niet veilig. Punt. Maar dit gaat zo door totdat er radicaal iets verandert. De afschaffing van de grenzen en de controle is het enige dat een einde maakt aan de onzichtbare massamoord op de nomaden van vandaag. Dat is waarvoor we moeten strijden. Vrijheid van beweging. Niet alleen voor gewortelde kinderen die de taal hier spreken en die we misschien zelf kennen en die moeten onderduiken. Maar allereerst moet de noodzaak van het laatste uit alle macht voorkomen worden, al is het feitelijk allang te laat.
Als de smeris nog eens in opdracht van Rutte en Harbers de jacht opent en je ziet dat kind, neem het in huis en wees geen verrader. Als vluchten en onderduiken nodig is geworden, is het hoog tijd voor een Neederlands-Europese underground rail road. Ja, dit is het land dat kinderen opjaagt. Dit is het land dat ze deporteert. Dit is het land waaruit ik het liefst mijn wortels ruk en vertrek, ware het niet dat het noodzaak is de strijd aan te gaan tegen de verdere opbouw van een fascistische politiestaat.
– Eerder verschenen bij Joke Kaviaar.
