Een ware schatkamer, deze fotosite gewijd aan #occupygezi, voortdurend aangevuld.
De revolutie betekent angst maar ook een feest. De overwinning van de angst is belangrijk, die kon je ook merken in Tunesië en Egypte, 2011.
We zien Noam Chomsky mededelen dat hij een çapulcu [spreekt uit: tsjapoeldjoe] is, de geuzennaam van de actievoerders (“vandalen”, zoals Erdoğan hen noemt – ah, “college bums” 1970, “Nous sommes tous des juifs allemands” 1968, “geuzen” 1566 etcetera – als ze gaan schelden zit je goed).
In de fotoreeks duikt ook de pinguïn op – misschien wist u het al, ik nog niet tot gisteravond (door de VS wordt het nieuws van elders gemaakt, het wordt niet geleverd) – de Turkse tv had een uitgebreid programma over pinguïns terwijl niets vermeld werd over wat er op straat gebeurde…
Ik zie ook de “hotpantsvrouw” op een brancard wegdragen, nog steeds bloedend uit haar hoofd maar ik concludeer dat zij het er levend vanaf gebracht heeft en vooral in shock, misschien zelfs coma verkeerde toen de eerste gruwelfoto werd gemaakt. Of was het de eerste? Zij werd van alle kanten gefotografeerd.
Dat is het pijnlijke voor de Macht dezer dagen: je kunt wel pinguïns laten marcheren op de televisie maar wat er gebeurt wordt toch uitgebreid gedocumenteerd.
Daar gaan ze vast iets aan doen.
