Veel mensen leven momenteel in armoedige omstandigheden en zien nauwelijks nog een uitweg. Vroeger kwamen er nog linkse partijen en bewegingen voor ons op. Maar die zijn er nauwelijks meer, of ze kijken niet meer om naar baanloze en werkende armen. Het zijn rechtse tijden en weinigen van ons geloven nog dat het zin heeft om zelf op te komen voor een eerlijkere verdeling, voor een rechtvaardigere wereld. In plaats daarvan hebben veel mensen hun hoop nu gevestigd op politici die een basisinkomen willen invoeren. Natuurlijk zou het fijn zijn om een gegarandeerd leefbaar minimuminkomen te hebben zonder papierwinkel en alle controles die bij een uitkering horen.
Maar de grootste voorstanders van het basisinkomen zijn neo-liberale politici. Dezelfde lui die al veertig jaar lang hard bezig zijn met bezuinigen, privatiseren en flexibiliseren, kortom: met ons machtelozer en rechtelozer maken. Die mogen ons dan een mooie zorgeloze toekomst met een basisinkomen, maar je wordt niet blij als je kijkt naar de experimenten die ze her en der al aan het uitvoeren zijn. Natuurlijk gaan die rechtse politici nu niet plots een nieuw superhumaan systeem invoeren. Maar waarom pleiten ze dan wel voor een basisinkomen? (Lees verder bij de bron van dit artikel)
Via:: Doorbraak
