Bij de dood van een demonstratie

Het zag er zaterdag op de Dam al niet best uit een half uur voor het begin van de ‘grote’ 21 maart tegen racisme-demo. Toen het begon – geflankeerd door hamburgertenten, Falung Gong en sektarische christenen met ‘Jesus was a negro’ – werd dat niet beter. Kijk op de foto die ik maakte vanaf de derde etage van een winkel ernaast…

Twee uur lang hiphop en geschreeuwde toespraken – vaak over de Palestijnen – joeg mensen gewoon weg, althans mij. Geen enkele bekende spreker – vroeger was er nog vaak een wethouder of Tweede-Kamerlid. Mooi dat er vrij laat nog een groepje van Amnesty en trommelaars verscheen – maar dit waren niet de 10.000 mensen die zeven jaar geleden hier stonden en meeliepen naar de Dokwerker. Nu waren het er nog geen 150.

Hun eigen website en hun twitter houden ze niet meer bij. Wel mooie affiches.
Oorzaken? Jazeker: de zeer ontmoedigende opkomst van de PVV, natuurlijk corona en de ruzie en vervolgens splitsing in het comité van drie jaar geleden. Plus denk ik de sleetsheid van een demo op de Dam.

Op Pinksteren 2020, Black Lives Matter, was de laatste geslaagde linkse demo hier. Ik stapte tijdens die eerste coronatijd desondanks in de trein in Bussum, met een stuk karton onder mijn arm. Maar tot mijn grote verbazing zaten al jonge mensen, M en V, meest bruin in de trein – ook met viltstiften en stukken karton. En bij elk station – het zijn er zes – tot het CS bleven er maar meer instappen. Dus wat wordt het volgend jaar? Helemaal niks, denk ik mijn pijn in mijn hart.

Dan over naar Rotterdam: een pro-Israëlische demo die nog veel meer mislukte.

Vandaag beschrijft Sheila Kamerman die in de NRC: ‘En daar gaan we weer. Op naar een kinderspeelplaatsje bij de Ettouhid-moskee in Rotterdam-West, afgelopen vrijdagmiddag. (…) Rondom het plein een cordon van agenten. (…) Er stonden twee demonstranten. Wagensveld en een pro-Israëlman. (…) Wagensveld hield juist een Palestijnse vlag omhoog, met daarop: ‘Fuck Hamas’. En: ‘No Hamas’. Daarna veegde hij met de vlag zijn billen af. (…)’

Dank Sheila Kamerman uit Rotterdam! En vooral Edwin W.!

Ik ben een beetje opgelucht: de dood van een demo kan dus nog véél en véél erger.

– Uitgelichte afbeelding: eigen foto Arthur Graaff