Nog staat het schrijver dezes bij dat in het Gooi bordjes stonden dat men de rust van de korhoenders diende te respecteren. Dat was in de jaren tachtig. Van de vorige eeuw, dat zeikerige toevoegsel zal ik toch maar eens gebruiken.
Het is hard gegaan – en waardoor?
Wilde hoenders als de andere slachtoffers van de industriële kweek van hun verre familieleden.(AJvdK)
In ons land leefden halverwege de twintigste eeuw naar schatting duizenden korhoenders. Vandaag de dag zijn het er enkele tientallen. De dieren komen alleen nog voor op de Sallandse Heuvelrug en ook daar hebben ze het zwaar. Sinds 2012 worden elk jaar vogels uit Zweden geïmporteerd om de resterende populatie in de benen te houden. Met als doel dat de soort het op eigen kracht redt zodra de leefomstandigheden verbeterd zijn. Hoe zinvol zijn die pogingen?
Corné Balemans heeft als projectleider bij Staatsbosbeheer natuurherstel op de Sallandse Heuvelrug onder zijn hoede. Het grootste probleem voor het korhoen is overmatige stikstofdepositie, vertelt hij: “Dat heeft de grond verzuurd. De bodem moet een zuurgraad hebben van minstens 4,5, maar die is 2,8 – vergelijkbaar met schoonmaakazijn.”
– Lees verder bij de bron
