(Inleiding door mediapart, dd 18 april) 250 academici waaronder Etienne Balibar, Ludivine Bantigny, Stephane Beaud, Frédéric Lordon, Toni Negri, Judith Revel, Daniele Linhart, Michele Riot-Sarcey, Alessandro Stella … protesteren tegen de repressie op het werk vandaag op de campus. “Dezelfde argumenten of vergelijkbare, worden een halve eeuw na 68 opnieuw opgediend om af te kondigen dat het weer tijd is om de knuppel te gaan zwaaien en de jeugd in diskrediet te brengen” merken zij op.
“Professionele oproerkraaiers”. Dat was het vonnis van Emmanuel Macron, live in het journaal van ORTF van 13 uur op donderdag 12 april, en hij hield daar aan vast en herhaalde het nog eens prime time op zondagavond 15 april. 50 jaar na mei 68, of bijna, naadloos in lijn met De Gaulle, heeft de president de “chienlit” [bed-onderschijter – red. Krapuul] aangewezen (verwijzing naar de tirade van de Gaulle in 1968 die de demonstranten voor ‘chienlit’ uitmaakte). Sterker nog, hij stuurde de CRS (ME, vert) tegen de gemobiliseerde campussen, nadat hij 2500 gendarmes had ingezet tegen de ZAD van Notre-Dame-des-Landes. Een heel programma voor wie het land weer “op pad” wil brengen (Macrons partij heet La Republique en Marche, vert.). Of beter gezegd: “in de pas” wil krijgen.
De studenten zijn tegen de wet van de ORE, die in sociale selectie in marmer gaat beitelen die eigenlijk al aan het werk is op de universiteit van vandaag, maar die nog harder de deuren van de universiteiten zal dichtslaan voor de mensen met bachelors uit de volksklassen en buurten. Deze duizenden jonge mensen, gemanipuleerd door de zogenaamde minderheid van “professionele oproerkraaiers”, verzamelden zich in algemene vergaderingen, waaronder Tolbiac, Parijs 3, Parijs 8, Nanterre, Nantes, Lyon 2, Straatsburg, Marseille, Rennes 2, Grenoble, Rouen, Poitiers , Bordeaux, Toulouse of Montpellier? Zogenaamde “professionele agitatoren” zouden dan talloze universitaire collectieven manipuleren, het personeel van meer dan honderd faculteiten, zelfs de voorzitters van verschillende universiteiten, en meer dan 8000 ondertekenaars van de petitie, die al besloten hadden om het Parcoursup-apparaat te en wat daarbij hoort, te veroordelen en te boycotten?
Dezelfde argumenten of bijna dezelfde, een halve eeuw na 68, worden opnieuw gebruikt, om het uur van de knuppel af te kondigen en de jeugd in diskrediet te brengen. De overheid reageert op dat laatste met leugen, infantilisering, verachtelijke chantage bij de examens en brute repressie. De filosofie is simpel en niet erg innovatief: doe je tentamens, laat anderen voor je denken, ga vanaf de middelbare school op je knieën voor de massawerkloosheid, onzekerheid en flexibilisering, en bovenal, loop rechtdoor en kijk naar uw voeten terwijl je dank u zegt.
Maar deze mobilisatie is niet alleen het werk van studenten en leraren en nu ook van middelbare scholieren. Het is ook dat van administratief personeel, technische, bibliothecarissen, en niet te vergeten collega’s die precair zijn op alle afdelingen, al deze onzichtbare ‘kleine handen’ zonder wie de universiteit helemaal niet zou functioneren, maar die altijd de eerste doelen zijn van bezuinigingen en een management dat net zo wreed aan het worden is als als die die in de privésector woedt. En die niet meer kunnen.
Terwijl in verschillende sectoren woede wordt geuit tegen het slechte werk en de armoedelonen, in de Gezondheid, de Espada, bij Air France of middelbaar onderwijs, en terwijl personeel van de spoorwegen een beslissende slag tegen Maron zijn aangegaan, die van de hervorming van de spoorwegen de beginslag wil maken van zijn vijf jarige regeerperiode, vreest de regering als de pest dat er een kruisbestuiving komt tussen de jeugd en de wereld van de arbeid. Dit is de reden waarom de macht besluit de student en de staker te breken: Nanterre, Lille, Straatsburg, Bordeaux, Grenoble, Lyon, Nantes, Sorbonne en Tolbiac. En als het niet de politie in uniform is die toeslaat, is het extreem-rechts, zoals in Montpellier of Straatsburg.
Om al deze redenen zijn we volledig solidair met de huidige studentenopstand, de spoorwegwerkerstaking en de verdedigingsstrijd van de openbare diensten. De collectieve reactie moet in verhouding staan tot het geweld van deze aanvallen. We moeten onze strijd verenigen om de intrekking van de ORE-wet, het Parcoursup, het spoorwegpact en de wet inzake asiel en immigratie te verkrijgen.
We roepen op tot beëindiging van repressie, en de terugtrekking van politie-eenheden uit campussen en hun omgeving.
We eisen de onmiddellijke vrijlating en beëindiging van de vervolging van jonge mensen en gemobiliseerde arbeiders die sinds het begin van de beweging zijn gearresteerd.
(Zie voor de honderden ondertekenaars onderaan het origineel hier)
– Vertaling Globalinfo.
