Het heeft iets aandoenlijks. Het amateurisme spat er vanaf. Een pop zonder kop. Uren aan gewerkt, misschien wel dagen, en wie weet, misschien nog wel langer. En dan wordt het eindproduct naar een moskee gesleept. Een treurige pop zit in het gras. Iets wat voor een onthoofd hoofd moet doorgaan hangt aan het hekwerk. Wat zal de maker trots zijn op zijn stukje haathuisvlijt. Naast mijn walging kan ik me niet aan de indruk onttrekken dat de maker dezes een beroeps-malloot is, een wannabe-nazi. Een zielig persoon die, naar het zich laat aanzien niets beter te doen heeft. Ik raad de mensen die gaan onderzoeken wie dit prutswerkje heeft afgeleverd eerst te gaan kijken onder stenen waar de pissebedden leven, krioelend in het vochtige duister en zich almaar vermenigvuldigen, en op warme plekken zoals achter de koelkasten waar de kakkerlakken leven en alles opvreten wat menselijk is.
Verder kijk ik uit naar het volgende haatwerkje waarover we ons zorgen moeten maken. Roundup is nog te goed voor die prutsers.
– Eerder verschenen bij Defrysk
