Vandaag werd ik geconfronteerd met de kop ‘Charlie Hebdo bespot de islam als ‘religie van vrede’ na aanslagen Barcelona.‘
Ik werd weer eens geconfronteerd met het verbinden van terreurdaden aan een religie. Ik voel me dan zo moedeloos worden. Mijn schouders hangen op mijn heupen. Ik krijg het gevoel dat al mijn botten verdwenen zijn en dat ik als een te vroeg uit de oven gehaalde cake in elkaar zak.
Persoonlijk vind ik dat ‘bespotten van de islam’ geen bespotten. Ik vind dat haatzaaierij, opruien. En klim ik maar weer eens voor de zoveelste keer in de fucking pen om voor de zoveelste keer het fucking zelfde te moeten zeggen.
Die fucking terreuraanslagen in Barcelona hebben niets met de fucking islam te maken. Net zomin als witte busjes iets met de aanslagen in Barcelona hebben te maken. Witte verf niets met de aanslag in Barcelona heeft te maken. Zelfs fucking kleur wit heeft, – ik weet het, het is niet te geloven, niets met die fucking aanslag in Barcelona te maken.
Ik vind overigens wel dat de bedenker van busjes en iedereen die een busje heeft in de gaten moet worden gehouden. Waar rook is is vuur nietwaar? Maar hou die fucking kleur er even buiten ja!
Laat het godverdomme nu eens in je dikke kop doordringen. Het zijn fucking terroristen die een religie misbruiken. EN MET FUCKING SUCCES. Welwillende onnozelaars trappen erin. Vertrouwen moslims niet. En gaan alles wat naar islam riekt haten. Gaan alle witte busjes haten.
