Het nieuws is enigszins ondergesneeuwd geraakt door de berichtgeving over de dramatische zelfdoding van Steve Stevaert, maar op donderdag 2 april nam een illegale man uit Guinee dezelfde beslissing: in een van de toiletten van Fedasil (het Federaal agentschap voor de opvang van asielzoekers) stak hij zichzelf in brand en overleed later aan zijn verwondingen. Het is niet duidelijk of zijn wanhoopsdaad te maken heeft met de afwijzing van zijn asielaanvraag, zoals het officieel geformuleerd wordt, maar wie twijfelt daar nu aan? We kunnen ons iets voorstellen bij de afgrond waarin Steve Stevaert moet hebben gekeken op het ogenblik dat voor hem duidelijk werd dat er een proces zou komen met alle openbaarheid en media-aandacht van dien.
We kunnen ons veel minder voorstellen bij de afgrond die iemand ziet wanneer zijn asielaanvraag geweigerd wordt. Van de uitgeprocedeerde asielzoekers die naar hun land teruggestuurd worden, horen we zelden nog iets. Hun verhalen worden niet opgetekend. Van de uitgeprocedeerde asielzoekers die erin slagen toch in het land blijven, weten we nog minder: zij bewegen zich immers zoveel mogelijk onder de radar, voortdurend op hun hoede voor politiecontroles. De zelfdoding van de Guineese jongeman maakt duidelijk hoe diep de wanhoop van een uitgeprocedeerde kan gaan, maar is uiteindelijk slechts de top van een ijsberg van menselijke ellende en ontwrichting.
(Lees verder bij de bron van dit artikel)
Via:: dewereldmorgen.be
