De geschiedenis herhaalt zich – ja, maar wat eerst tragedie was is de tweede keer komedie. Inmiddels misschien wel de bekendste citeerfrase van Karl Marx, want heel wat andere zijn ofwel niet van hem of worden verkeerd gedebiteerd (dat godsdienst opium voor in plaats van van is enzovoort).
Het is de opening van De achttiende brumaire van Lodewijk Napoleon, waarin de machtsgreep beschreven wordt van de neef van Napoleone Buonaparte, die eerst verkiezingen wint en dan een staatsgreep uitvoert en zich tot keizer laat kronen (die laatste verwikkeling kwam nog na de eerste druk van het boek van Marx).
Nee, Geert WIlders is geen Mussert. Mussert was trouwens een hooggeschoold persoon, waterstaatkundig ingenieur, die zich als zodanig nog heel nuttig had kunnen maken voor Nederland. De NSB had heel wat dubbele namen en adel in zijn prominente aanhang, was als het ware verankerd in de heersende klasse en viel er tegelijkertijd buiten. De club trok ook mensen aan die als intellectuelen aangemerkt zouden kunnen worden.
De intellectuelen achter Wilders werken in de schaduw: de Cliteuren, de Ellians, de Kluvelden, de Spruyten die eigenlijk Spruit heten, de Rutenfransen, Bolkesteinen en Livestro’s – hee, hier is een overeenkomst met de NSB: rare achternamen. Een prominent NSB-er heette De Joode. Hoewel de beweging pas echt rabiaat antijoods werd na de bezetting vond deze figuur het beter zich Van Waterland te noemen. Maar dit zijn de werkers op de achtergrond, de elite die de opstand tegen de elite organiseert en zelf buiten schot blijft. Deze blogster brengt het gezelschap in kaart (widgets rechterzijde).
Dat is de elite achter WIlders, die nooit openlijk zijn zijde zal kiezen en dus ook geen minister of staatssecretaris namens hem zullen worden. Een elite die neits te klagen heeft en het dus volop doet, daarmee het voorbeeld gevend aan de massa die in trots onvermoegen tot foutloos spellen (en dan heb ik het niet over pannenkoek ofzo) tekeergaat tegen de linkse elite die nu een toontje lager gaat zingen. Want er komt een VVD-CDA-coalitie.
Is de rancune van nu dezelfde als die van eind jaren dertig?
Lees het na. De klassieker van Menno ter Braak is geheel online te lezen: Het nationaal-socialisme als rancuneleer. Zie hoe de tragedie wellicht een komedie is. Of niet?
Herhaalt de geschiedenis zich niet? Menno ter Braak: http://nl.wikipedia.org/wiki/Menno_ter_Braak
Andreas, fijn dat je Menno ter Braak opvoert. Hij is de man van de ‘vent achter de vorm’. Dat wil zeggen hij maakte zich erg druk over mensen die kunst om de kunst waarderen en de kunstenaar geheel terzijde laten. Weet dat hij slachtoffer is geworden van fascisme samen met Du Perron. Zij wisten als geen ander dat als je een mooi kunstwerk maakt, maar tegelijkertij fascist bent dat je dan eigenlijk dat kunstwerk moet afwijzen. Ook al is het mooi. Ja, dat vind ik dus ook.
De geschiedenis herhaalt zich net zo lang totdat mensen een totaal nieuwe en goede weg in zullen slaan. En uiteraard vind aansluitend ook weer een herhaling plaats, maar dan hpenlijk van het goede.
Kiezen voor de PVV is het inslaan van een slechte weg. Dat mag wel eens hardop gexegd worden.
Mensen buitensluiten is kil en onverantwoord en wijst op een slecht ontwikkeld gevoel van mededogen en inzicht in de menselijke conditie.
Juist mensen op verantwoordelijke posities moeten zich heel goed realiseren wat ze zeggen en doen.
Tegelijkertijd vind ik het goed dat de PVV voortdurend tegen het licht gehouden wordt in de openheid.
Er is maar een optie en dat is een regering die erop uit is om alle mensen met elkaar te verbinden op weg naar een vreedzame sameleving zonder wapens en speculatieve instellingen met oog voor de gehele planeet als onderdeel van de grotere kosmos.
Tess, je bent een idealiste. Maar, vrees ik, ook ongelofelijk naief. Iedereen wil een vreedzame samenleving, dat is het probleem niet.