Hoe noemen we een situatie waarin een (vrouwelijke, belangrijke toevoeging) burgemeester als in triomf barrevoets door de straten wordt gesleept, met rode verf overgoten en kaalgeknipt wordt? Waarin het ministerie van mijnbouw in brand wordt gestoken? Het huis van de zuster van de president, en diverse woningen van gouverneurs? Waarin het leger de president laat weten dat de president moet aftreden en de politie zich voegt bij de brandstichtende “demonstranten”?
Evo Morales is afgetreden, evenals vice-president Alvaro García Linera en degene die in dit geval (interim-)staatshoofd zou moeten zijn, Senaatsvoorzitster Adriana Salvatierra.
Eerder gisteren had Morales al toegegeven aan de druk van de Organisatie van Amerikaanse Staten, van oudsher een instrument van Washington, om nieuwe verkiezingen uit te schrijven.
Ja, er zat een luchtje aan de uitslag die Morales voldoende stemmen gaf om geen tweede ronde uit te hoeven schrijven. Ja, het was verkeerd om onconstitutioneel een vierde presidentstermijn na te streven. Ja, het is op zijn minst merkwaardig dat de Movimiento Al Socialismo, de partij van Morales, geen andere kandidaat naar voren kon – of kan – schuiven die in staat geacht kan worden de verkiezingen te winnen. Vooral als de “oppositie” bij voorbaat laat weten de uitslag niet te zullen accepteren als Morales ze organiseert. En het gerucht gaat dat Morales in ballingschap gaat, Mexico heeft hem asiel aangeboden.
Om op de vragen van de eerste alinea terug te komen: zoiets heet een staatsgreep. Het is nog onduidelijk of er alsnog nieuwe verkiezingen komen, of de MAS daar redelijkerwijze aan deel kan nemen. “Mijn zonde is dat ik vakbondsman ben, inheems en cocaverbouwer,” heeft Morales gezegd naar aanleiding van zijn aftreden. Daar kan niet aan getwijfeld worden.
