Uitgestrooide waarheden als koeien tezamen met een inborst van de baron von Münchhausen karakteriseren Donald Trump, aanstaand president van de VS. Zijn waarheden, waarmee hij de ‘powers that be’ de stuipen op het lijf jaagt, dienen hetzelfde doel als zijn leugens, die de brave goegemeente veelal imponeren. Het zou fout zijn op slechts één aspect van zijn dubbelhartige optreden te focussen. Zijn gedrag is te verklaren doordat rijkdom nooit genoeg voor hem lijkt te zijn en hij nog niet behoort tot de acht rijkste mannen die net zoveel vermogen hebben als de armste helft van de wereldbevolking. Zijn presidentschap staat in functie van zijn ambitie om rijker te worden.
Van het choqueren door Trump kunnen we echter profiteren. Zo is zo klaar als een klontje dat de NAVO verouderd is. Maar het stereotiepe beeld van het noodzakelijke kwaad van de militaire organisatie is tot nog toe succesvol in de publieke opinie in stand gehouden door het militair-industrieel complex. Trump heeft het aangedurfd de omerta over de onzin van de huidige bewapening te doorbreken in een dubbelinterview met het Duitse Bild en de Britse The Times. De aankomende president van de VS heeft duidelijk gezegd dat de NAVO verouderd is. Ze is geconstrueerd om de dreigingen van een herhaling van WO-II te pareren. Een kleine kans erop was er tijdens de Koude Oorlog. Die is echt over. Daarmee is het bondgenootschap op zich niet nutteloos maar zeker wel de manier waarop de militaire organisatie is vormgegeven. In de huidige opzet staat de NAVO machteloos tegenover terrorisme.
Trump kan de NAVO verouderd noemen omdat hij de douceurtjes van het militair-industrieel complex, zoals onder meer Hillary Clinton die graag accepteerde, ruim onvoldoende vindt. Als hij een zakelijke deal – onder het mom van een kernwapendeal – kan sluiten met Vladimir Poetin, baas in Rusland, om in het grootste land ter wereld natuurlijke hulpbronnen te exploiteren, is vijanddenken jegens de Russen alleen maar een sta-in-de-weg. De benoeming van de CEO van Exxon Mobil Rex Tillerson, reeds in het bezit van de Russische Orde van Vriendschap, als minister van Buitenlandse Zaken is daarin zeer functioneel.
Als potentiële vijand Rusland verandert in een partner, is de huidige vorm van de NAVO voor iedereen duidelijk verouderd. Eindelijk kan die bedreiging voor de wereldvrede dan gereduceerd worden tot een bondgenootschap dat zich richt op een minimale defensie. En dat dankzij ongeveer de meest onwaarschijnlijke persoon die links zich daarvoor kan indenken. Het zal links dan ook nog veel moeite kosten zich de nieuwe kans te realiseren en laat die misschien zelfs schieten vanwege ongeloof in het keren van het tij.
