De stakers in de distributiecentra staan in hun recht, schrijft oud-Albert Heijn medewerker Bennie Bolder. Hij werkte veertig jaar voor het bedrijf. Hij doet uit de doeken hoe het management personeel behandelt en intimideert, en betuigt steun aan de stakers.
Beste stakers,
Ik schrijf deze brief omdat ik geïnspireerd ben door jullie en omdat ik jullie mijn verhaal wil vertellen. Jullie situatie is herkenbaar voor mij en ik wil laten weten dat jullie niet de enigen zijn die in deze omstandigheden moeten werken. Als oud-werknemer van Albert Heijn sta ik helemaal achter jullie actie en ik denk nog veel meer werknemers in de Albert Heijn-winkels.
In 1966 begon ik bij Albert Heijn te werken. Ik was toen twintig jaar en begon als groenteman. Ik heb 40 dienstjaren bij Albert Heijn gemaakt, tot mijn 60e jaar. Ik heb me altijd volledig ingezet voor mijn werk bij Albert Heijn en heb ook veel van mijn vrije tijd in het bedrijf gestoken.
Door mijn connecties kon ik altijd wel een leuke actie organiseren in de winkel. Met WK’s stond een goal in de winkel, die ik zelf regelde bij mijn voetbalclub. Ik liet de bekende wielrenner – en bekende van mij – Servaes Knaven naar onze winkel komen als prijs in een prijsvraag. Er zijn veel meer voorbeelden van mijn inzet voor Albert Heijn. Maar hoeveel je je ook inzet, en hoe lang je dit ook doet, uiteindelijk staan werknemer en werkgever tegenover elkaar.
Toen ik de 60 naderde, werd ik ineens ongewenst. Op allerlei vervelende manieren liet het management me weten dat ik te duur was. Ze kleineerden me, en pestten me. Ze veranderden steeds mijn werktijden of lieten me ineens allerlei nare klusjes doen. Ik ben ongeschoold en doordat ik op mijn 58ste ineens achter de kassa moest gaan zitten of op kantoor achter de computer, raakte ik heel erg in paniek. Ik weigerde de taken te doen waarvoor ik niet was geschoold of opgeleid.
Doordat ik teveel in verzet kwam, plaatsten ze mij naar een andere locatie. Hier moest ik vakken vullen. Andere personeelsleden en klanten hebben mij altijd gesteund maar waren vaak bang om in verzet te komen. Daarom heb ik ook veel respect voor jullie. Want ik weet hoe intimiderend de leiding van Albert Heijn kan zijn. Ze doen alles om hun winsten te behouden en dat gaat ten koste van het personeel.
Na twee jaar op de andere locatie te hebben gewerkt, besloot ik met de VUT te gaan. Ik kon de werkdruk, de pesterijen en het gebrek aan respect niet meer aan. Al 40 jaar had ik me ingezet voor Albert Heijn maar ze wilden me gewoon weg hebben. Je bent geen persoon maar een bedrag.
Gelukkig kon ik de met de VUT gaan, want ik kreeg maar 60% van mijn laatst verdiende loon, gedurende vijf jaar totdat ik 65 werd. Veel mensen kunnen dit niet en nemen zelf ontslag. Dat is precies wat Albert Heijn wil, of werknemers blijven onder de druk en de narigheden doorwerken, want ten koste gaat van hun gezondheid. Ik ben eigenlijk gevlucht. Tot 65 jaar doorwerken was gewoon onmogelijk voor mij, in de sfeer en omstandigheden die zij creëerden.
Wat jullie doen is de juiste manier en veel dapperder. Door samen in verzet te komen, staan jullie sterk. Door te pleiten voor structurele veranderingen en samen te staken, zijn jullie wat mij betreft een voorbeeld voor al het supermarktpersoneel. En jullie staan in jullie recht!
Op de locatie waar ik 38 jaar heb gewerkt, hebben we een paar keer gestaakt. Want steeds werden onze uren weer ingenomen. Maar het werk dat we moesten verrichten, bleef hetzelfde. We moesten het alleen in steeds minder uren kunnen klaren. Iedere januari vonden ze wel weer een manier om uren of loon in te nemen.
Tijdens een sollicitatie wordt personeel bijvoorbeeld beloofd dat ze op woensdag vrij mochten, in verband met hun kinderen op school. Maar na een halfjaar in dienst, moest je toch gewoon op woensdag werken. Ze hielden zich niet aan afspraken. Om je te treiteren of je weg te krijgen. Het was aan het personeel om je leven rondom je werk aan te passen. Deed je dit niet, dan zagen ze een reden om je te ontslaan. Of ze zeiden: ‘Woensdag vrij? Geen geld voor oppas? Dan ga je toch!’ Ze hadden ze niets mee te maken.
Uiteindelijk ben je een nummertje. Als je je niet volledig aanpaste aan de Albert Heijn-regels, vloog je er gewoon uit. Of je er een halfjaar werkte of al 20 jaar, dat maakt ze niets uit. Als we in staking gingen, was er veel intimidatie vanuit het management. Dat resulteerde erin dat we meestal na een paar uur weer aan het werk gingen. Ik hoop dat jullie staking sterker staat, want het is de enige manier om de slechte omstandigheden aan het licht te brengen en iets te veranderen.
Ik heb ook stakingen meegemaakt die door medewerkers van distributiecentra of de chauffeurs werden ingezet. Dit werd ons zo min mogelijk medegedeeld als winkelpersoneel. Er werd dan gezegd dat de vracht ‘wat later’ was. Terwijl wij wisten dat de chauffeurs in staking waren. Wij steunden dit als winkelpersoneel altijd. Directieleden van Albert Heijn-winkels zullen er alles aan doen om het personeel zo min mogelijk te laten weten. Daarom is het goed als mensen in de winkels met personeel gaan praten of openlijk solidariteit tonen. De actie met de stickers vind ik ook erg goed, want de staking moet ook zichtbaar worden in de winkels.
Wat er nu gebeurt in de distributiecentra vind ik schokkend. De werkgevers doen alles om meer winst te maken. Dit gaat altijd ten koste van het personeel en dat weten ze donders goed. Arbeidskosten moeten zo goedkoop mogelijk. Hetzelfde werk in minder uren, of minder loon. De werkdruk is enorm en wordt steeds hoger. En als je ouder bent dan 18, ben je eigenlijk al te duur. Het is schandalig zowel voor oudere als jongere werknemers hoe er met het personeel wordt omgegaan. Steeds weer ontslagen en goedkoper personeel of niet aan de arbeidsvoorwaarden voldoen en onder het loon betalen. Albert Heijn wil de goedkoopste winkel van Nederland zijn, maar wel de grootste winst behouden, dus bezuinigen op allerlei manieren ze op het personeel.
Ik steun de stakers dan ook van harte. Ze moeten steeds meer onder druk presteren. Dat zijn de chauffeurs, de werknemers in de distributiecentra die zwaar werk moeten verrichten, vaak ook in koude cellen. Jullie werken voor het minimumloon en soms nog minder. En zeur je, dan sta je gewoon op straat. Maar de directeur en het management hebben het prima en er is geld genoeg. Wat mij betreft zijn jullie een voorbeeld voor supermarktpersoneel (Albert Heijn en andere supermarkten) door heel het land!
Ga zo door! Pasen komt eraan en dan willen ze geen lege winkels, dus als jullie volhouden en doorzetten, weet ik zeker dat jullie gaan winnen. Geef niet op! Succes!
Bennie Bolder
Pensionaris en oud-werknemer Albert Heijn Arnhem Presikhaaf en Albert Heijn Arnhem-Zuid
20 maart 2013
Dit stuk is eerder verschenen op de website van socialisme.nu
Om o.a. dit soort wanpraktijken ben ik lid van de SP. Leuke D66- VVD- PvdA en CDA-bestuurders die graaien op kosten van de belastingbetaler en vriendjes van deze bestuurders die bonussen ontvangen ten koste van hun werknemers. Een misselijkmakende situatie. Als ze nu eens daarop zouden bezuinigen… daarom dus: lid én actief worden bij de SP en natuurlijk SP stemmen!