Joni Mitchell was uitgenodigd op Woodstock te komen spelen, maar besloot op aanraden van haar manager de uitnodiging af te slaan. Die avond zat ze op haar hotelkamer huilend naar de televisiebeelden te kijken. Later zou Mitchell de beslissing de uitnodiging af te slaan betitelen als “de grootste vergissing die ik ooit gemaakt heb”.
Mitchell baseerde de song op wat haar toenmalige vriendje Graham Nash – die wél op Woodstock had opgetreden – haar vertelde over het festival. De reis naar Woodstock (Yasgur’s farm) is in Mitchell’s euforische song een spirituele reis (…we’ve got to get ourselves back to the garden) naar de Tuin van Eden, naar een verloren paradijs dat opnieuw gecreëerd kan en moet worden.
Mitchell’s versie is wat mij betreft de mooiste, maar de versie van CSN&Y mag er ook wezen, evenals Matthews Southern Comfort’s bijna etherische interpretatie.
I came upon a child of God
He was walking along the road
And I asked him, where are you going
And this he told me
I’m going on down to Yasgur’s farm
I’m going to join in a rock ‘n’ roll band
I’m going to camp out on the land
I’m going to try an’ get my soul free
We are stardust
We are golden
And we’ve got to get ourselves
Back to the garden
Then can I walk beside you
I have come here to lose the smog
And I feel to be a cog in something turning
Well maybe it is just the time of year
Or maybe it’s the time of man
I don’t know who l am
But you know life is for learning
We are stardust
We are golden
And we’ve got to get ourselves
Back to the garden
By the time we got to Woodstock
We were half a million strong
And everywhere there was song and celebration
And I dreamed I saw the bombers
Riding shotgun in the sky
And they were turning into butterflies
Above our nation
We are stardust
Billion year old carbon
We are golden
Caught in the devil’s bargain
And we’ve got to get ourselves
Back to the garden
