Een matig girlgroupnummer, een b-kant tenslotte, werd door een Engelse beatgroep opgekalefaterd tot een waardige nr.1. De British Invasion betekende wel degelijk meer dan witte artiesten die zwarte nummer pikten en gladgestreken rijp maakten voor de gesegregeerde hitpuree. Modelburger Pat Boone, zo rechts als de pest (en de pest is rechte, mensen!), jatteneur van Little Richard, en hij heeft ook nog campagne gevoerd voor de gerontocratie van Herr Trump.
Dit even als beginselverklaring. Enfin, de beatgroepen speelden juist hun favoriete R&B uit bewondering, en waren helden van de arbeidersklasse, om het even te zeggen. John Lennon zong dat niet voor niets zo oerbescheiden…
Don’t throw your love away
No, no, no, no
Don’t throw your love away
For you might need it someday
Don’t throw your dreams away
No, no, no, no
Keep them another day
For you might need them someday
Lovers of today
Just throw their dreams away
And play at love
They give their love away
To anyone who’ll say, “I love you”
Don’t throw your love away
No, no, no, no
Don’t throw your love away
For you might need it someday
Lovers of today
Just throw their dreams away
And play at love
They give their love away
To anyone who’ll say, “I love you”
Go out and have your fun
You better
Have your fun with anyone
But don’t throw your love away
Don’t throw your love away
No, no, no, no
Don’t throw your love away
For you might need it someday
Don’t throw your love away
No, no, no, no
Don’t throw your love away, yay
The Orlons, 1963
The Searchers, 1964
Via YT zojuist ontdekt: een op de Searchersversie gebaseerde Northern Soulversie van Len Barry.
Niet op single uitgebracht dus wie de zaal er mee wil(de) verrassen moe(s)t voorzichtig manoeuvreren, maar ik heb er een ontdekking bij. 1965
Ook de Fortunes hebben het opgenomen, maar ik ben niet vergeeflijk ten aanzien van het aartslelijke opportunistische Caroliiiine. Die tel ik dus niet.
