Afgelopen zaterdag zat ik in de voetbalkantine van mijn club, we hadden net met 4-1 gewonnen en de stemming zat er goed in. Het werd al wat later en de meeste spelers waren al naar huis, maar met een klein groepje “die hards” dronken wij nog een paar biertjes en voerden gesprekken zoals je die verwacht in een voetbalkantine. Een beetje over voetbal, een beetje over politiek, een beetje over het gezin.
Zo had een teamgenoot het over zijn dochter en dat hij geloofde in een vrije opvoeding. Mits ze altijd eerlijk was, eerlijkheid daar draait het om, als ze eerlijk is dan vind ik veel goed “tenzij ze met een bruine thuis komt” zei hij. In de setting van de voetbalkantine begon ik hard te lachen, want dit was duidelijk een grap om mij op de kast te krijgen dacht ik, maar nee hij meende het! Waarom niet? Vroeg ik enigszins geschrokken en een beetje verontwaardigd, “gewoon, ik wil het niet” was het antwoord, waarop de vriendin van een andere teamgenoot het ongemakkelijke onderwerp probeerde te veranderen “laten we het gezellig houden jongens” zei ze met een lieve toon.
De laatste tijd stoort het mij meer en meer als mensen het hebben over “jouw eigen land”, ik snap dat ze dan Suriname bedoelen, maar ik ben een Nederlander, ik heb de Nederlandse nationaliteit, ben geboren uit ouders met de Nederlandse nationaliteit, die op hun beurt weer ouders hadden met de Nederlandse nationaliteit en geloof mij, ik kan nog een paar generaties doorgaan.
Ik woon in Nederland, spreek Nederlands en gedraag mij zoals de meeste Nederlanders zich gedragen. Toch moet ik met enige regelmaat aanhoren dat ik hier te gast ben, of dat dit niet mijn land is. En als je gaat graven in de stamboom van die “echte Nederlanders”, kom je er vaak achter dat je te maken hebt, met halve Belgen, kwart Duitsers enzovoorts. Mensen die op geen enkele wijze hard kunnen maken dat zij voortkomen uit een familie die, net als mijn familie, al tenminste 300 jaar tot het koninkrijk der Nederlanden behoort. En toch vinden die mensen dat ik geen echte Nederlander ben, waarom niet?
Slechte ervaringen
Afgelopen zaterdag ben ik erachter gekomen dat ik inderdaad nog geen echte Nederlander ben. En zodra ik een fout bega mensen naar mijn huidskleur zullen wijzen. Op zich logisch want veel mensen hebben natuurlijk slechte ervaringen met kleurlingen, toch?
Maar wie van jullie heeft geen slechte ervaringen met blanken gehad? Wie is er nog nooit opgelicht, bestolen, bedreigd, mishandeld of lastig gevallen door iemand met een blanke huid? En hoe vaak heb je het gedrag van diegene gekoppeld aan de (blanke) huidskleur? Wie van jullie kent geen blanke man die zijn vrouw slaat of aan de drank is, om daarna tegen je dochter te zeggen; “ik vind alles best, zolang je niet met een blanke thuis komt”.
Afgelopen zaterdag besefte ik dat “de strijd” vergevorderd is, maar nog lang niet gestreden zolang mensen eerst mijn huidskleur zien en dan pas mijn gedrag.
Somber ben ik niet, ik heb een leuk leven en ooit zal ook ik een echte Nederlander zijn.
Gadverdamme wie wil er nou een echte Nederlander zijn?
Tja, Randy, dat zou dus betekenen dat je iedereen die bruin of zwart is met een scheef oog gaat bekijken. Of tenminste alle moslims, homo’s, blanken, etc., want de Telegraaf e.a. leert ons dat er voor alles dat er mis gaat een catagorie aan mensen schuldig moet zijn.
@Randy
De ‘echte’ Nederlander woont in Staphorst, waar gisteren toevallig voor het eerst een vrouw lijsttrekker van een politieke partij is geworden. De opvattingen in dat dorp weerspiegelen de opvattingen van de oorspronkelijke Nederlanders. En daar wil je bij gaan horen?
@Cornelis, je slaat de spijker op z’n kop.
@Sjaax, liever niet, maar ik bedoel meer dat ik voor vol wil worden aangezien.
Blijf maar gewoon jezelf. De rest moet eindelijk maar eens leren mensen af te rekenen op hun doen, niet op hun zijn.
@Randy
Je was “enigszins geschrokken en een beetje verontwaardigd”??
Welkom in de wereld van de grote mensen.
Dit fenomeen is echt niet nieuw; het manifesteert zich alleen de laatste jaren wat openlijker.
Ik ben zelf afkomstig uit Curaçao en heb 44 in NL gewoond. (En nee, míjn voorouders hadden niet allemaal de Nederlandse nationaliteit, maar 11 verschillende).
De belangstellende vraag of mijn man ik “nog van plan waren ons eigen land te gaan helpen opbouwen” hebben wij tussen 1969 en 2013 regelmatig aangehoord. Ook onze kinderen (1 op de leeftijd van 11 maanden naar NL “geëmigreerd”, de andere in NL geboren) krijgen hem regelmatig te horen.
Je went er aan. Wij merkten het verschil pas, toen wij bij remigratie, al in de “vliegtuigslurf” door een security guard werden begroet met een “welkom thuis mevrouw, meneer”.
Bij zijn recente staatsbezoek eindigde koning Willem-Alexander zijn toespraak met “Unidad den diversidad” (eenheid in verscheidenheid). Een vrome wens, maar ja, die jongen staat qua leeftijd dichter bij jou dan bij mij.
Ik zie mijn op handen zijnde “anders-gekleurde” paspoort met belangstelling tegemoet.
Beste Randy, misschien moet je geen ‘echte Nederlander’ meer willen worden. ’t Lijkt me namelijk steeds minder een aanbeveling te zijn als je ‘Nederlander’ bent of is dat fout opgemerkt.
Wees trots op wie je als persoon bent en streef niet naar een benaming dat steeds meer synoniem is met fascisme, achterlijkheid, hufterigheid en al het andere waar normale, fatsoenlijke mensen van gruwen….
Omdat het Uerbernederlanders zijn.
Randy heeft zijn indrukken goed en fatsoenlijk weergegeven, menig “echte Nederlander” kan daar nog iets van leren.
Karel de Grote
Australie
@Karel,
Woon je in Australië? En zo ja, hoor je er daar bij?