Israelische militairen hebben woensdag voor de tweede keer deze week een vrouw doodgeschoten. Ditmaal is het de 29-jarige Dr Mai Youssef Afana uit Abu Dis bij Jeruzalem. In het dorpje Hizma, vlak bij Ramallah, zou ze op een onwaarschijnlijk hobbelig weggetje op soldaten zijn ingereden. Daarna zou ze, volgens de legervoorlichtingsdienst, hebben willen aanvallen met een mes. Ze werd ”geneutraliseerd” zoals dat heet. Ze is dus dood. Vier dagen geleden trof de 27-jarige Ibtisam K’aabneh uit het Aqabat Jabr vluchtelingenkamp in de provincie Jericho op dezelfde manier hetzelfde lot. In geen van beide gevallen waren er andere getuigen dan het Israelische leger, dus we zullen het moeten doen met de lezing dat beide vrouwen ”terroristen” waren, hoe ongeloofwaardig dat misschien ook klinkt.
De manier waarop deze vrouwen de dood vonden geeft ongewild op symbolische wijze aan dat er bij de wisseling van een regering-Netanyahu naar een regering-Bennett in Israel niets wezenlijks verandert. Althans niets wezenlijks ten goede. Er zijn ongetwijfeld mensen die dat hadden gehoopt, ondanks het feit dat Bennett een tijdje Yesha heeft geleid, het orgaan waarin de nederzettingen op de Westoever zijn verenigd en dat hij tenminste een deel van de Westoever wil annexeren. Of ondanks het feit dat hij er ooit prat op ging ”een heleboel Arabieren te hebben gedood”, iets waarmee volgens hem ”niets mis zou zijn”.
Een ander – overtuigender – bewijs van de onveranderlijkheid was de mars die dinsdag in Jeruzalem werd gehouden door de enkele duizenden ultra-rechtse Israelische jongeren – onder wie ook de racistische makkers van Benzi Gopstein van Lehava, en de fascisten van Otzma Yehudit en de Religieuze Zionistische Partij, Itamar ben Gvir en Bezalel Smotrich. Ze trokken joelend door de straten onder het uitroepen van ”Dood aan de Arabieren” en ”Laat hun dorpen afbranden”. Er vielen geen doden of ernstig gewonden dit keer, omdat de politie de stoet van deze Jeruzalem Mars niet door het hart van de Palestijnse wijken in Jeruzalem had laten lopen. Maar er werden wel 17 Palestijnen opgepakt. Ook werden uren van tevoren hele winkelstraten gesloten en mensen hardhandig uit het straatbeeld verwijderd. De kersverse minister van Veiligheid, Oren Bar-Lev van de zich links noemende Arbeidspartij (!) nam de plannen tevoren nog even door met de politie. Hij had de demonstratie kunnen tegenhouden, maar liet hem doorgaan. Aan de ene kant was dat misschien begrijpelijk, omdat het hem in moeilijkheden had kunnen brengen met de rest van het kabinet als hij hem had verboden, aan de andere kant was het een duidelijk bewijs van de machteloosheid en verrechtsing van wat in Israel nog steeds links wordt genoemd.
Waar het ook toe leidde was een te voorspellen nieuwe – vooralsnog kleine – botsing met Hamas. Hamas had tevoren gewaarschuwd en gezegd te zullen optreden als de provocerende Jeruzalem Mars met zijn vlaggen en vloeken, die eerder wegens de gespannen toestand rond de wijk Sheikh al-Jarrah en de Aqsa-moskee was uitgesteld, alsnog zou doorgaan. Hij ging dus door, en Hamas antwoordde met het sturen van ”vuurballonnen” die een tiental branden in Israel veroorzaakten. Het was een terughoudend antwoord. Israel had erger verwacht en alvast Iron Dome afweerbatterijen naar de grens gedirigeerd om zonodig raketten uit de lucht te kunnen schieten. Maar terughoudend of niet, het werd door de Bennett-regering wel weer volgens de al tientallen jaren bestaande Israelische traditie met bombardementen beantwoord. Bombardementen die alleen schade veroorzaakten in Gaza, dat dan weer wel. Als om eraan te herinneren waartoe dit soort optreden uiteindelijk zal leiden – overleed dinsdag in Gaza alsnog een slachtoffer van de laatste oorlog. Het was de 37-jarige Muayyad Hamdan uit Beit Hanoun. Het aantal slachtoffers van de jongste Israelische agressie jegens Gaza staat daarmee nu op 261.
Uitgelichte afbeelding: By Expertista – Own work, CC BY 3.0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=7793170
