De Dam in Amsterdam, het zou wel eens het drukste punt van het land kunnen zijn.
Twee meisjes die zo klein van stuk zijn dat ik ze eigenlijk niet goed kan schatten – nog wel jong maar toch oud genoeg om alleen op reis te zijn door deze stad.
Een van de twee draagt een schoudertas zodanig dat haar korte jurkje wordt opgetild. Je ziet dat wel vaker, soms zou ik de neiging hebben vriendelijk te waarschuwen maar als de zoom niet te hoog komt kun je nog denken: laat maar.
Dit meisje bood volledig uitzicht op haar achterwerk.
Ik kom langszij en spreek haar aan. “I don’t understand.”
Hier gebeurt iets waardoor bij mij – prikkelbaar als ik ben dezer dagen – een wissel wordt omgezet. Ik heb geen zin Engels tegen haar te spreken want het is duidelijk ook niet haar moedertaal dus gebaar naar haar tas en naar de plaats van haar togus. Zij kijkt achterom en begrijpt nog steeds niet. Ik gebaar nog eens, zij haalt haar schouders op en loopt door.
Duidelijk in de richting van de hoerenbuurt, leuk om te bezichtigen. Met een machteloos gevoel maak ik mij los van het duo (de ander heeft het ook niet door).
“Dan loop je maar in je blote reet,” neem ik afscheid, “bloody idiot”. Toch maar in het Engels dus, maar ze verstaan het toch niet.
Het zal heus wel in orde gekomen zijn met het tweetal en misschien begrepen ze dan zelfs achteraf wat ik bedoelde.
Wat mij van mijzelf zo verwondert is hoe ik van het ene ogenblik van goedmenend, beetje vaderlijk-vermanend ineens op het punt sta te gaan schelden, terwijl de intentie toch dezelfde bleef: het meisje tegen haar eigen onachtzaamheid beschermen.
Iets om op te letten in het dagelijks leven. Waarschijnlijk herkent u het, misschien hoort het zelfs bij de omgang met nazaten of huisdieren – hoe goede bedoelingen plotseling in barse woorden worden uitgedrukt.
Merkwaardig is het wel.
Als je in het Nederlands had gezegd: “Je loopt in je blote kont” zou je dan geweten hebben wat haar moedertaal is? 😀
Misschien heb je het op het ogenblik niet zo gemakkelijk. Maar na regen komt zonneschijn.
Zit hier toch niet een beetje een ondertoon van teleurstelling achter? 😀
Ik blijf het tot de dag van vandaag reuze jammer vinden dat nadat Eva met haar man Adam in het paradijs een appeltje stalen, ze ineens kennis kregen van goed en kwaad, w.o. dus het nudisme wat als “kwaad” werd en wordt gezien.
Sinds die tijd hebben de meiden kleerkasten vol niks om aan te trekken maar doen het toch!
Hadden ze maar niks aan. Hoeveel kosten zou ons heren der schepping dan niet zijn bespaard?
Bovendien hebben de meeste vrouwen echt geen kleren nodig. Nutteloze attributen volgens mij.
3:
Jaja Henk V., en jij in je scootert erachteraanracen zeker, bah, vieze man, dat je maar uit de bocht vliegt 🙂
Maar mijn lontje wordt inderdaad ook korter deze weken. Ik hoop weer snel mijn agressie de goede kant op te krijgen…
Om even serieus te zijn.
Je gedrag is die van een bezorgde vader/broer/oom.
Je wil ze graag beschermen die wichter, maar je merkt dat ze lak aan je hebben.
Ik erger me ook altijd dood als m’n vrouw, dochters en kleindochters en nichtjes er sexy bij lopen terwijl ik het van andere meiden juist prachtig vind.
Ik weet dat m’n gedrag alles te maken heeft met bezorgdheid. Jou bezorgdheid gaat nog verder. Je maakt je druk om mensen die buiten je eigen familie- en kennissenkring bevinden.
Ik kan je uit ervaring vertellen dat je dat helemaal niet meer trekt.
Je eigen familie lacht je (weliswaar heel minzaam) een beetje uit en sommige, je vrouw en dochters, zijn eventueel graag bereid om je om zeep te brengen.
LeRoiDanse Schreef:
Is die goede kant dat je lontje omhoog komt? 👿
Henk Veldman Schreef:
Nou, als ik Ingrids zie lopen op het strand, dan gun ik ze wel een boerka om niet tegen hun fysiek aan te moeten kijken.
Abdul Alhazred Schreef:
Da’s ook weer waar maar hoe is het bij jezelf?
Van mij weet ik alleen van horen zeggen dat ik een man ben, maar ik heb het al jaren niet kunnen constateren.
Soms als ik moet plassen help m’n vrouw wel eens.
Dat gaat dan als volgt:
Zij zegt waar ik m’n vingers moet houden. “Ja, 2 mm naar links”. “Ik zei 2 mm! Geen 4!” “2 mm terug!” “Nee, dat is 3!” “Weer den andere kant op!” “Ja! Goed zo!” “Nu nog een stukje naar boven en je hebt ‘m”.
het ouderwets tot tien tellen heb ik tot kunst verheven….met mijn werk helaas een noodzakelijkheid omdat ik voornamelijk met steeds korter wordende lontjes werk….