De tv-rubriek OP1 haalde Mirjam Bikker “van de ChristenUnie erbij om het demonstratierecht aan de orde te stellen. De Volkskrant citeerde de demissionaire minister Van der Burg die had gehoord dat ”’kankerjoden” en “Juden raus” was geroepen, evenals ”Hamas is mijn vriend”. Ronny Eisenmann, de voorzitter van het CIDI, liet op X zien dat de oude Cortissos en zijn achterkleindochter waren uitgescholden en dat er allemaal walgelijke antisemitische dingen waren geroepen. Ronny Naftaniel, oud-directeur van het CIDI en voormalig voorzitter van het overkoepelende netwerk van officiële Nederlands Joodse organisaties CJO, nam het op voor een door Wierd Duk in de Telegraaf geciteerde, 86-jarige Jood die ook al allemaal antisemitische kreten had gehoord. En op X, voorheen Twitter, viel hij burgemeester Femke Halsema aan: ”Beste Femke Halsema, mooi dat je bij Rudi Cortissos op bezoek was. Maar heb je hem ook excuus aangeboden? Want jij, alleen jij, had de tierende groep demonstranten bij het Holocaust Museum op gepaste afstand kunnen houden. Jij had de macht om ervoor te zorgen dat de Holocaust overlevende RudiCortissos, zijn achterkleindochter, en wij allen de antisemitische kreten waar jij je tegen keert, niet had hoeven horen. Door niet in te grijpen werd deze historische dag voor velen een angstige herinnering aan de jaren 40-45.”
Gottogottegod, het was me wat. Allemaal antisemitische kreten. Geef meer geld om bussen naar Auschwitz te sturen. Neem met geld van Maror (de na de oorlog aan de Joodse gemeenschap terugbetaalde gelden) nog meer leraren en onderwijsspecialisten mee naar Jeruzalem. Stuur de NCAB, de Coördinator Antisemitismebestrijding, op pad, verzin wat …. maar hé, wacht even, wat was er eigenlijk aan de hand? Er werd een Holocaust Museum geopend. Twee of drie dagen van tevoren werd duidelijk dat daarvoor de president van Israel was uitgenodigd – een land dat volgens een recente uitspraak van het Internationaal Hof van Justitie zich waarschijnlijk schuldig maakt aan genocide. Het Hof vond dat ”plausible”. Israel heeft intussen de oproep van het Hof om het moorden te staken en te zorgen dat er in Gaza voldoende water, en voedsel binnenkomt en medische zorg kan worden verleend, totaal genegeerd. Het gaat door met moorden en het loopt een gerede kans om te zijner tijd voor volkerenmoord te worden veroordeeld. En juist de president van Israel, Isaac Herzog, moest de opening van het museum van de tot nu toe meest heftig gevoelde genocide ooit met zijn aanwezigheid luister bijzetten. Herzog, die in het begin van de oorlog verklaarde dat er in Gaza geen mensen waren die onschuldig waren, waaronder hij dus ook de kinderen schaarde, van wie er intussen al zo’n 13.000 zijn vermoord. En Herzog was niet alleen, hij was ook nog eens vergezeld door de directeur van een zustermuseum van het Holocaustmuseum, Yad waShem, die in een vorig leven het hoofd van Yesha was geweest, de overkoepelende organisatie van (illegale) nederzettingen in door Israel bezet gebied.
Je zou zeggen dat de mensen die deze uitnodigingen, die al in de zomer waren gedaan. hebben gelaten voor wat ze waren, eigenlijk een gigantisch schandaal hebben veroorzaakt. Het Museum was immers in opspraak. Een Holocaust Museum dat wordt geopend door de pleger van een Holocaust en de roverhoofdman van de kolonisten van de Westoever! Een museum van “Nooit Meer” dat die leuze nu meteen kan vergeten. Allerlei mensen waren daar terecht diep door gekrenkt,. Begrijpelijkerwijze veel Joden, maar Palestijnen net zo goed en ook veel ”gewone” Nederlanders. De oproep van Emile Schrijver, de directeur van het Holocaust Museum, om de opening niet door de politiek te laten beheersen, vatten ze op als een extra belediging, als het wrijven van zout in de wond. Want wat is er nou meer politiek dan een Holocaust museum te laten openen door twee oorlogsmisdadigers? Het is alsof je een nieuw gebouw van de brandweer laat openen door erkende pyromanen.
Het wonderlijke was alleen dat een dag later alles ineens helemaal anders was. Niet de organisatoren van deze gigantische historische misstap waren fout geweest, maar de paar honderd mensen die zich ondanks de met veel zorg uitgevoerde versperringen toch dichtbij het museum hadden weten op te stellen en daar naar hartenlust de gang van zaken hekelden. Blijkbaar waren ze niet terecht gekwetst, nee diegenen die zich van de opwinding niets hadden aangetrokken en nu schijnbaar ontzettend antisemitische beledigingen hadden moeten aanhoren waren dat. Ik was, moet ik zeggen, erg verbaasd. Dat ze gewoon ondanks alles naar de opening waren gekomen, maar ook dat ze antisemitische taal hadden gehoord. Ik was één van de mensen die zich in de buurt van het museum hadden gewurmd en heb daar met veel overtuiging luidkeels Free free Palestine, From the river to the sea Palestine will be free, Herzog Herzog you can’t hide that you are committing genocide had geroepen. En never again is now en vooral als er iemand in of uit een auto stapte heel hard boeoe. Maar vreemd genoeg hebben allemaal mensen – toevallig vooral veel Joden en rechtse christenen – dus heel andere dingen gehoord. Alsof onze leuzen door de afstand zijn vervormd in ”Juden raus” en ‘kankerjoden”, terwijl wij – de demonstranten – daar totaal niets van hebben gemerkt. We hieven spreekkoren aan tussen de ene kant van de straat en de andere. De ene kant Free free en de andere: Palestine. We lachten en maakten grapjes in een sfeer van totale eensgezindheid tussen Palestijnen, Joden en andere witte of bruine mensen en deden wat we voelden dat gedaan moest worden. Er was geen woord antisemitisme bij, en dat gold ook voor de demonstratie op het Waterlooplein en aan het andere einde van de Plantage Middenlaan, plaatsen waar ik ook korte tijd ben gaan kijken. Ik moet zeggen dat dat gezeur over antisemitisme en ”Juden raus” me overviel. Het deed me sterk denken aan 2009, toen er ook al een demonstratie tegen een Israelische actie in Gaza was. Eén of twee dagen later dook er ineens een video op, waarop op de achtergrond ”Hamas, Hamas, alle Joden aan het gas” werd geroepen, hoewel niemand – inclusief de politie – dat tijdens de demonstratie zelf had gehoord. Er bestaat tot de dag van vandaag een sterk vermoeden dat iemand haastig een nieuwe gemixte geluidsopname in roulatie heeft gebracht.
Ook heel merkwaardig was trouwens dat verschillende tv-rubrieken, WNL op zondag, en OP1, alleen critici van de demonstratie hadden uitgenodigd (bij WNL een woedende Frits Barend en bij OP1 Mirjam Bikker) maar gek genoeg niemand van de Palestijnse of Joodse initiatiefnemers van de demonstraties. Echt heel merkwaardig. In de sterk verrechtste Tweede Kamer was er ook vrijwel alleen belangstelling voor de vele antisemitische uitroepen die niemand van de deelnemende demonstranten heeft gehoord en die ook niet op de diverse You Tube-opnamen van de NOS, het Jeugdjournaal, AT5 of RTL te horen waren. Alleen Van Baarle van DENK zei wat anders, maar hij mocht van Kamervoorzitter Bosma, Herzog als ”staatshoofd van een bevriend land” weer geen oorlogsmisdadiger noemen. Het lijkt er trouwens op dat de Kamer het demonstratierecht wil gaan aanpakken.
Maar gek genoeg is de enig juiste conclusie van afgelopen zondag, ondanks alles er toch eigenlijk één van optimisme. Omdat er ondanks de korte voorbereidingstijd enkele duizenden naar de demonstratie waren gekomen. Die (op een klein incident na) volstrekt vlekkeloos en fantastisch eensgezind is verlopen. Niet eerder waren Joden en Palestijnen zo eensgezind. En omdat het – ook al door de felle reacties – nu duidelijker dan ooit is dat het CIDI, de Israel lobby, de Joodse bestuurders en de velen die nog steeds achter Israel blijven aanlopen, aan de verliezende hand zijn. Want dat was de echte les van de opening van het Holocaust Museum door een Holocaust-pleger. Namelijk dat grote delen van de publieke opinie dit niet meer pikken, en dat ook flinke delen van de Nederlandse Joden hun al of niet zionistische opvoeding naast zich neer hebben gelegd en zich afkeren van de Israelische politiek. Het verklaart de boosheid van de bestuurders. En van hen die zich als vanouds achter de Holocaust van de Tweede Wereldoorlog verschuilen om daar het vanzelfsprekende recht aan te ontlenen dat Israel heeft om Gaza binnenste buiten te keren en iedereen en alles daar een kopje kleiner te maken. Palestijnen en godzijdank een toenemend aantal Joden hebben elkaar gevonden in hun totale afschuw en afwijzing van dit jarenlang vertoonde Israelische gedrag. Ik denk dat hun gevoel aansluit bij wat Husam Zomlot, de welbespraakte Palestijnse vertegenwoordiger in Groot-Brittannië, onlangs liet horen op een bijeenkomst in Londen. Hij zei: ”We zullen Palestina weer opbouwen. We zullen het niet mooier opbouwen, want het was al mooi, maar zoals het was, en met meer scholen, meer universiteiten, meer ziekenhuizen, en meer huizen. We hebben ervaring met er weer bovenop komen, we zullen weer oprijzen. Het zit in ons DNA. Maar ik ben er niet zeker van dat de wereld er bovenop zal komen, de politici die erbij stonden. Die bij de massamoord op kinderen toekeken, de massale vernietiging van huizen, scholen, universiteiten en ziekenhuizen en infrastructuur. Wij zullen het zeker te boven komen. Wij hebben dit vaker gedaan. En we zijn absoluut vastbesloten dat dit de laatste keer zal zijn.”
Zomlot is niet de enige die zich zo uit. Er zijn er meer die denken dat Israel niet zomaar zal kunnen wegkomen met de ravage van Gaza. Die denken dat er ook een einde op komst is van eeuwigdurende Israelische bezetting en dat er zal worden nagedacht over de toekomst van een zionistische staat. Die vermoeden dat er ook gevolgen zullen zijn voor de Amerikaanse en uiteindelijk de westerse houding. Een klein voorproefje daarvan konden wij demonstranten zondag even voelen. De reacties van hen die nog zijn blijven geloven in Israel waren eigenlijk wel een beetje te begrijpen.
– Uitgelichte afbeelding: foto Abu Pessoptimist
