Gedeporteerden – wellicht niet langer naamloos

Reizen zonder Geert – brieven uit het land van de druiven der gramschap, deel 8

Dit lied ken ik oorspronkelijk van Billy Bragg, maar daar is geen behoorlijk filmpje van. Dit is Arlo Guthrie, die het lied van zijn vader speelt,
Deportees. Over een vliegtuigongeluk bij Los Gatos/Coalinga, Californië, dicht bij Fresno waar ik verblijf als ik dit tik.

Aan boord van het vliegtuig waren landarbeiders van Mexicaanse herkomst die gedeporteerd werden na gedane arbeid. Het nieuws vermeldde dat ze “slechts gedeporteerden” waren, dichtte Woody Guthrie.
Het blijft een extra bitter onderdeel van het verhaal dat Californië evenals Texas, Nevada, Utah,Arizona en New Mexico simpelweg geannexeerd zijn van México, en verscheidene slavenhoudende politici vonden het zo’n kleine twee eeuwen geleden een goed idee heel Mexico maar te veroveren en de bevolking tot slaven te maken. De Duidelijke Bestemming van de Verenigde Staten kondigde zich aan. We hebben het over 1846-48.
“Niet wij zijn de grens overgestoken, de grens is over ons heen gelopen”.

Vandaag meldt de papieren courant hier dat de namen van de slachtoffers alsnog herdacht zullen worden op een monument, de namen zijn bekend. Althans, het bisdom Fresno wil geld bijeenbrengen voor het monument.
Vooralsnog kan ik er geen link voor geven.
Achtentwintig landarbeiders, twee piloten, een stewardess en een mannetje van de deportatiedienst.
In tegenstelling tot wat Woody Guthrie dacht is er geen Rosalita tussen de doden, wel Juan,Jesús en María en ook wel Rosalio.