EU past haar strop

De meest inzichtelijke analyse die ik tot nog toe heb gelezen over de ontwikkelingen in verband met Syriza en de implicaties voor Europa komt van een volkomen onbekende auteur Michael Tyrala.

Haar programma is consistent dat van een sociaal-democratische partij – internationalistisch, pro-Europees, progressief, keynesiaans, groen, en haar beleid beschouwd als solide door mensen als Nobelprijswinnaars economie Joseph Stiglitz, Christopher Pissarides, Paul Krugman en een scala aan andere gerespecteerde namen.

Mainstream partijen van zowel links als rechts worden niet precies opgewonden van het vooruitzicht op succes voor Syriza. Tenslotte voerden zij de Europese Unie naar de tragedie die eufemistisch met herstel wordt aangeduid, en de verliezen aan beide zijden van de scheidslijn [tussen Noord en Zuid] zijn meer dan tastbaar.
(OpenDemocracy [vertaald uit het Engels])

Sommige kenmerken van een sociaal-democratische partij die Tyrala noemt, klinken misschien vreemd maar een sociaal-democratische partij hoort in wezen zo te zijn en ze vertellen niet hoe de sociaal-democratische partijen in de praktijk opereren.

In 2015 komen er nog een aantal belangrijke verkiezingen aan in Europese landen. Die kunnen wezenlijk verschil maken. Daartoe horen helaas niet de Nederlandse verkiezingen voor de Eerste Kamer.