Echt in het buitenland

Vandaag moest mijn vriendin even wat papieren inleveren bij een bureau waarvoor zij wat freelance werk zou kunnen verrichten. Het vond plaats in een dorpje even buiten Flint, Michigan. Ook duurde het nogal wat langer dan voorzien, en alhoewel het geen overdreven warme dag was voelde ik op zeker moment toch de behoefte om eens even uit de auto te stappen.

We bevonden ons op het soort terrein waar zich zowel wat bedrijven als winkels bevonden. Veel winkelcentra zien er in dit deel van de USA uit als industrie- of kantoorterreinen. Gezellig winkelen is bepaald een opgave hier.

Ik liep eens wat heen en weer, ging kort een pawnshop (de lommerd) binnen, keek even naar eenzelfde auto als die van mijn vriendin, en toen kwam er een nogal gezette mevrouw uit het kantoor waar mijn vriendin moest zijn lopen. Ze riep iets, en ik meende eerst dat dat tegen iemand anders was. Maar toen begreep ik dat ze wel degelijk tegen mij praatte.

“Can I help you?” vroeg ze.

WTF? Ik loop een beetje rond op een parkeerplaats en iemand komt helemaal uit een kantoor lopen om mij te vragen of ze mij kan helpen??

Ik legde uit dat ik op mijn vriendin wachtte, en dat het wat warm begon te worden in de auto. Dit begreep ze weliswaar, maar ze zei dat ze zich afvroegen wat die rondlopende man daar op de parkeerplaats uitvoerde.

Ik heb dit uitgebreid met mijn vriendin besproken, en zij vindt het marginaal minder absurd dan ik. Kijk, ten eerste is het zich lopend voortbewegen op zich al enigszins raar in de VS. Maar nu was ik natuurlijk ook wat doelloos rond aan het lopen. Nu waren wij niet heel ver van Flint, en de regio staat niet bepaald bekend als de meest veilige in de VS, dus enige paranoia kan ik ook wel weer begrijpen.

Van de andere kant loop ik er niet bij als de eerste de beste overvaller. Nee, voor een Amerikaan zie ik er ik mijn lange, zwarte jeans, overhemd en zonnebril eerder uit als een of ander inspecterend persoon. Toevalligerwijze is de Chevrolet Malibu Classic dan ook voorheen gebruikt als een ‘investigative vehicle’, volgens het kentekenbewijs. Misschien dat dat de insteek was van die betreffende mevrouw.

Een heel andere interpretatie is die van de beslist grotere beleefdheid en hulpvaardigheid die men hier ten toon spreidt, en misschien dacht die mevrouw wel dat ik helemaal niet wist waar ik moest zijn.

Hoe dan ook, ik heb het nog nooit eerder meegemaakt, en geloof ook niet dat ik het in Nederland ooit zal meemaken, dat iemand helemaal uit een kantoor komt lopen om mij op al dan niet eufemistische wijze te vragen of hij/zij mij kan helpen.

Het is op parkeerplaatsen van doodnormale dorpjes dat je de ware aard van een land leert kennen.