Men zegt wel eens dat je kunt zien aan hoe er omgegaan wordt met de allerkwetsbaarsten of een land beschaafd is of niet.
Het zal geen verrassing zijn dat het er wat dat betreft schandalig voorstaat in Nederland en dat het alleen nog maar veel en veel slechter geworden is sinds de invoering van die fascistische ‘participatiewet’ van Asscher en Klijnsma die in de kern eigenlijk zegt ‘wie niet rendabel is kan verrekken.’
Ruim honderdduizend jongeren in Nederland – honderdduizend! – met sociale en gedragsproblemen worden aan hun lot overgelaten.
‘Ze verdwijnen van de radar’ heet het in het onmenselijke bureaucratische jargon.
En, zo meldt Jasmijn Lee Sack Fong die voorzitter is van (godbetert) de vereniging van ‘klantmanagers’ van de Sociale Diensten (ik heb trouwens als huis-Godwinner van Krapuul een ander woord voor dat ‘klantmanager’):
“Het risico is dat als iemand zich niet wil houden aan een scholingsplicht, dat hij of zij geen uitkering krijgt of we beëindigen de uitkering. Dan kan zo’n jongere ook buiten beeld raken.”
Kennelijk komt het niet op bij die ‘klantmanagers-tante’ dat er misschien wel omstandigheden denkbaar zijn dat zo’n jongere wel wil voldoen aan die scholingsplicht maar het gewoonweg niet kán. Doordat hij of zij bijvoorbeeld door allerlei ellende thuis gigantisch getraumatiseerd is.
Afijn: de suggestie is in elk geval gewekt dat wanneer een jongere niet naar school gaat hij of zij zelf daaraan schuldig is en dus maar honger moet lijden omdat ie geen geld krijgt.
Zo werkt dat in de ‘participatiesamenleving’ van Asscher en Klijnsma.
Wat voor mensbeeld moeten die jongelui wel niet krijgen als ze zo belazerd en in de steek gelaten worden?
Honderdduizend jongeren collectief gestraft voor de waanzin van het neo-liberalisme dat mensen beschouwt als productiemiddelen, verdienmodellen en voorwerpen die rendement moeten opleveren en wie aan dat mensonterende idee niet beantwoordt kan verrekken.
Had ik al een keer opgemerkt dat het om wat voor reden ook collectief straffen van een groep mensen een oorlogsmisdaad is?
Er zijn niet altijd granaten en kogels nodig om terreur uit te oefenen. Ook bureaucratische terreur is vaak heel effectief in de oorlog tegen – in dit geval – jongeren die het niet zo goed getroffen hebben in het leven als gajes van het slag Asscher en Klijnsma.
