Lief Dagboek,
Hahaha, gelachen vandaag. Fleur en ik hadden de klapstoel van Stef Blok op scherp gezet, dus die ging op zeker moment gestrekt op het bordes achter het Catshuis, met dat uitgestreken gezicht van hem. Hij kon er natuurlijk weer niet om lachen, de saaie lul.
“Ik geloof niet dat het nu het moment is voor dergelijke flauwe grappen” zei hij met minstens drie extra aardappels in zijn keel.
Maar godallemachtig wat verveel ik me hier verder. Mark Rutte zegt wel dat hij graag zou willen vertellen over wat er hier allemaal besproken wordt, maar het enige dat er gebeurt is dat als Maxime of Mark met een voorstel voor bezuinigingen komt Fleur en ik in koor “neeheeeeee, ont-wik-ke-lings-huuuuuuulp!” roepen. En dat dan drie uur per dag.
Gelukkig is het nu weekend. Oh god nee hè, da’s waar ook; Krisztina wou dat ik het bordes in de achtertuin met de hogedrukreiniger zou schoonspuiten. Moet ik weer met een van haar douchemutsen op voor paal lopen, want anders loop ik de hele week vieze dingetjes uit mijn pruik te vissen.
