De hongersnood in Madagaskar treft miljoenen mensen maar krijgt geen aandacht in de media. Ze staat dan ook met stip op nummer 1 in de rangschikking van onderbelichte crisissen in 2019, opgesteld door de hulporganisatie CARE.
De organisatie heeft voor het vierde jaar op rij een rangschikking opgesteld van crisissen die miljoenen mensen treffen maar die weinig tot geen aandacht hebben gekregen in het wereldnieuws.
Madagaskar, waar 2,6 miljoen mensen lijden onder de aanhoudende droogte, staat bovenaan de ranglijst. Meer dan 916.000 inwoners hebben er dringend nood aan voedselhulp, en de helft van de jonge kinderen kampt er met groeiachterstand.
Op plaats 2 staat de Centraal-Afrikaanse Republiek. Door het hevige conflict hebben 2,6 mensen er dringend nood aan humanitaire hulp. Een op de vier inwoners is er op de vlucht.
De top drie wordt vervolledigd door Zambia, dat zwaar te lijden heeft onder de klimaatverandering. De temperatuur stijgt er tweemaal zo snel als het wereldwijde gemiddelde, en door de aanhoudende droogte hebben nu 2,3 miljoen mensen dringend nood aan voedselhulp.
Geweld en extreem weer
Verder op de lijst: Burundi, waar natuurrampen, ziektes en onzekerheid chronische honger veroorzaken voor 1,7 miljoen mensen, Eritrea, waar de helft van de kinderen groeiachterstand heeft door ondervoeding, en Korea, waar nog steeds bijna 11 miljoen mensen honger hebben en vaker te maken krijgen met hittegolven, droogte en overstromingen.
De overige crisissen in de top 7 zijn de droogte en overstromingen in Kenia, het escalerende geweld in Burkina Faso, de toenemende honger in Ethiopië, waar 7,9 mensen kampen met ondervoeding, en het geweld rond het Tsjaadmeer, waar 10 miljoen mensen humanitaire hulp nodig hebben.
Klimaatverandering
De oorzaken van de crisissen variëren van migratie en epidemies tot honger en geweld, maar opvallend is wel dat negen van de tien landen in Afrika liggen. Ook de link met de klimaatverandering wordt steeds duidelijker, zegt Sally Austin van CARE.
“We zien toenemende verbanden tussen de effecten van de klimaatverandering en de duur en complexiteit van humanitaire crisissen”, zegt Austin. “Van Madagaskar tot het Tsjaadmeer of Noord-Korea: de meeste crisissen in ons rapport zijn voor een deel het gevolg van verdwijnende natuurlijke rijkdommen, extreem weer en de klimaatverandering.”
Volgens Austin is de toenemende wereldwijde aandacht voor de klimaatcrisis wel bemoedigend. “Maar we moeten erop letten dat de conversatie zich niet beperkt tot het Noorden en de hoognodige veranderingen die daar nodig zijn. Het is schokkend om te zien hoe weinig mediaberichten er zijn over het menselijk lijden in het Zuiden door de klimaatverandering, het gebrek aan politieke actie om dat onrecht aan te pakken, en de oplossingen die het lijden van die gemeenschappen kunnen verminderen.”
– Overgenomen van De Wereld Morgen/IPS
