Wat brengt mij er toe nu plotseling haar achternaam te zoeken op joodsmonument? Een ingeving? Ik zoek wat doelloos om een anker te vinden voor wat ik nu aan het schrijven ben.
En jawel, hij komt voor, vaker dan “toevallig” zou kunnen heten. Het meisje van dien avond en die roze. Ach.
Joodsmonument heb ik bij merkwaardig toeval ontdekt. Ik probeerde online iets meer te weten te komen over de Nederlandse wijsgeer Herman(n) Wolf. Ik kwam hem tegen – op joodsmonument. Ik moest degene zijn die de redactie er op wees dat de man niet een verder onbekende was. De gruwel dat zoiets nodig zou moeten zijn, alsof het er toe doet – maar het was mijn daad van eenvoudige rechtvaardigheid ten aanzien van deze filosoof. De sporen van de speurtocht.
Aan zijn nazaat Paul Scheffer wil ik verder geen woorden vuil maken. Het is maar een betrekkelijke blijheid dat Wolf blijkbaar niet in een kamp vermoord is. De bezetting heeft hij niet overleefd.
Mijn eigen achternaam komt 246+30 (twee spellingsvarianten) keer voor op die site. Ik heb ooit met wat joodse naamgenoten gekeken of we ergens toch gemeenschappelijk voorgeslacht zouden hebben. Dat moet dan in een ver, misschien onvindbaar verleden zijn. Bij hun naspeuringen komen ze in Polen terecht, ik blijf steken in het Nederrijnse, het Land van Kleef. Een verband lijkt mij onzeker zoniet onwaarschijnlijk. Maar goed, mijn voorgeslacht zorgde er goed-katholiek voor niet in die muur terecht te komen, er was geen reden toe. Alsof er reden was voor die anderen.
Ter weerszijden van drie huizen in Amsterdam waarin ik gewoond heb zijn mensen weggehaald. Niet uit de huizen zelf.
Amsterdam huilt niet, het is dood. Het weet het alleen nog niet.
Joodsmonument betreft “toen”. In het nu worden boeken geschreven over het Cultuurmarxistische Gevaar. De fattige overjarige corpsbal die hier graag over kletst wordt met zijn twee zetels in de Tweede Kamer weer voorgedragen tot Politicus van het Jaar. Een raadslid van zijn club twiet onvervaard dat “ze” deze of gene vergeten zijn in zo’n mooie oven te schuiven. In het Nieuw Israëlietisch Weekblad wordt haar dan ook “geen antisemitisch bot in haar lijf” toegeschreven.
Het zijn veelal dezelfden die de mond vol hebben van cultuurmarxisme die ook overal de lange rijke hand van George Soros zien, waar opstand broeit tegen ultrarechts. Ook dezelfden die rustig beweren dat deze in 1930 geboren man van joodse achtergrond bij de SS heeft gezeten en “zijn volk” heeft verraden. Ongestraft kan de nieuwspagina van de Nederlandse Omroepstichting (heet dat ding officieel nog voluit zo?) het over zijn tentakels hebben.
“Wo ahin soll ich geh’n?” Netanjahoe prijst Viktor Orbán de hemel in.
Liefste van dien avond en die roze, ik zou het je niet kunnen zeggen, mocht je het willen vragen, als je het zelf niet weet. Als je nog leeft.
– Zaterdag 22 december 15-17 Joint Politics bij StadsFM SALTO Amsterdam, met Okke Ornstein en Onze Eigen Boze Heks
