Overweldigende overwinning voor Jeremy Corbyn

Jeremy_Corbyn,_Tolpuddle_2016,_1_crop
Jeremy Corbyn Illustratie: Wikipedia

Jeremy Corbyn is met grote overmacht herkozen als leider van de Labour Party. Corbyn kreeg 61,8% van de stemmen, zijn rivaal Owen Smith moest het met 38,2% doen. Corbyn’s overwinning valt daarmee hoger uit dan vorig jaar toen hij 59,5% van de stemmen kreeg. Opmerkelijk, gezien het feit dat 130.000 ‘nieuwe’ leden – in overweldigende meerderheid aanhangers van Corbyn – waren uitgesloten van deelname aan de verkiezing.

De coup van de Blairites tegen Corbyn is daarmee op een jammerlijke mislukking uitgelopen. In het kamp van Corbyn werd onmiddellijk opgeroepen tot eenheid, o.a. door Len McCluskey, de secretaris-generaal van de vakbond Unite, en John McDonnell, Labour’s schaduwminister van Financiën. Ik kan me vergissen, maar ik zie die eenheid er niet van komen. Voor veel Blairites blijft een authentieke linkse kandidaat anathema, het gezaag aan de stoelpoten zal ongetwijfeld doorgaan.

De vraag is nu of het Corbyn zal lukken een visie te ontwikkelen én te presenteren die het ‘midden’ van Labour kan overtuigen. Met de steun van het midden zou rechts binnen Labour effectief geïsoleerd zijn. Het weinig aanlokkelijke alternatief is een interne zuivering waarbij rechtse parlementariërs gedeselecteerd worden. Hoewel er hier en daar stemmen opgaan over te gaan tot een dergelijke zuivering, lijken Corbyn en zijn directe omgeving daar – terecht – weinig voor te voelen. Een zuivering zou ongetwijfeld leiden tot een splitsing van de partij, gevolgd door een afscheiding. De electorale consequenties zouden catastrofaal zijn en Engeland waarschijnlijk voor decennia uitleveren aan de Tories.

Hét grote probleem is de motie van wantrouwen tegen Corbyn die door de parlementariërs van Labour in juni werd aangenomen. Die uitspraak dient hoe dan ook terug te worden genomen. Daar zullen dan concessies van Corbyn tegenover moeten staan. Owen Jones merkt – m.i. terecht – op dat die concessies geen nederlaag zijn, maar een noodzakelijke voorwaarde Labour weer op de rails te krijgen. Het alternatief is een partij die tot op het bot verdeeld blijft en niet effectief kan functioneren.