“De Fanfare van Honger en Dorst” werd geschreven door Lieven Tavernier, een van de meeste onderschatte songschrijvers uit het Nederlandse taalgebied. Hij schonk het aan Jan de Wilde, zelf nam hij het pas na lang aandringen van De Wilde op. Het muzikale arrangement van De Wilde’s versie werd verzorgd door Henny Vrienten (Doe Maar). Vrienten’s arrangement is sterk beïnvloed door Tom Waits post-Swordfishtrombones.
Het lied handelt over 6 idealistische jeugdvrienden die door Gent zwerven, de wereld willen verbeteren zonder daarin bijzonder effectief te zijn en uiteindelijk allemaal bezwijken voor de verlokkingen van het burgermansbestaan. Het lied sluit af met de troostende woorden dat er elders altijd weer een nieuwe fanfare zal ontstaan.
Tavernier’s versie is veel ingetogener dan de interpretatie van De Wilde. Als zanger kan Tavernier niet in diens schaduw staan, maar zijn wat kwetsbare, onvaste stem past perfect bij de song.
“De Fanfare van Honger en Dorst” is het onofficiële stadslied van Gent, de mooiste stad van de Nederlanden.
De versie van Lieven. Speciale aandacht voor de prachtige akoestische gitaren.
