Misschien verwijst deze song naar vervreemding in het algemeen, maar voor mij heeft hij altijd heel specifiek verwezen naar de ervaringen van de counterculture generatie van de jaren ’60, die zich a stranger in a strange land voelde. Hoe dan ook een tijdloze song, één van de beste van The Doors. De vervormde stem van Morrison, in combinatie met een Moog-synthesizer versterkt het vervreemdende effect van de tekst noch. De video is prachtig, maar van latere datum.
Strange days have found us
Strange days have tracked us down
They’re going to destroy
Our casual joys
We shall go on playing
Or find a new town
Yeah!
Strange eyes fill strange rooms
Voices will signal their tired end
The hostess is grinning
Her guests sleep from sinning
Hear me talk of sin
And you know this is it
Yeah!
Strange days have found us
And through their strange hours
We linger alone
Bodies confused
Memories misused
As we run from the day
To a strange night of stone
