Een van de barricaderingen in het bezette Bungehuis, zoals gefotografeerd maandag 23 februari. Voor de ontruiming kon dit niet gepubliceerd worden. Intussen is er ontruimd, of de barricade de politie enigszins heeft tegengehouden is de vraag. Als dit geschreven wordt zitten er nog mensen gevangen die hun identiteit niet willen prijsgeven, maar de politie wil graag van deze gevangenen af. Om 17 uur is er een demonstratie gepland voor universitaire democratisering, vanaf het Bungehuis, hartje Amsterdam. Een lichte planningmisser, het is de tijd van “de Dokwerker” op de dag van de herdenking van de Februaristaking. Verder is de publiciteitsslag van de bezetting ruimschoots gewonnen: internationale steun in de vorm van een Change-petitie, met de naam van Noam Chomsky er onder – zelf tenslotte linguïst en dus iemand die een nutteloos vak, waar niet lekker veel geld mee te verdienen is, heeft gekozen. Een andere “grote” naam is Judith Butler. Ook deze petitie was niet heel plezierig voor de vastgoedboeren die voor universiteitsbestuurders doorgaan.
Het 45 jaar geleden zo moeizaam gezochte en eigenlijk niet gevonden contact met “de arbeidersbeweging” is vooralsnog ook gelegd. De studentenbeweging, die niet eens een formele organisatie vormt – de organisatie is de aanwezigheid op “de werkvloer”, dit is volgens de anarchistische idee zowaar -, heeft haar zaakjes behoorlijk geregeld. Tot nu toe valt mij op (en tegen, maar dit soort teleurstellingen is haast voorgeprogrammeerd inmiddels) dat er geen uitgesproken steun is gekomen van studenten van bepaalde andere faculteiten. Zijn aanstaande politicologen nu allemaal toekomstige plucheplakkers namens een schielijk naar de ondergang glijdend partijenstelsel (maar dat mag niet geweten zijn), of aarslikkers van de macht via hun “journalistieke interesses”? Helemaal geen kritische rechtenstudenten? Enzovoort? Misschien moet het allemaal nog op gang komen.
Het lijkt mij van belang vast bij voorbaat er op te wijzen dat interne democratisering van het (hoger) onderwijs niet los kan staan van verdere democratisering (it looks like déjà vu all over again). “Den Haag” kan daar niet los van staan: het leenstelsel moet van tafel en – dit komt op een culturele revolutie neer- de heel gedachte van studie als een investering in een toekomst van Lekker Veel Geld Verdienen moet weg. In de eerste plaats omdat het niet klopt: de pleinbezettingsbeweging in de mediterrane landen draaide juist in hoe mate om hoogopgeleiden die tot werkloosheid gedoemd waren/zijn in een politieke omgeving van bezuinigen en schrappen van waar zij (wij, mag ik zeggen) nou juist voor opgeleid zijn. Dat is in Nederland niet anders. Opkomen voor zoiets Economisch Nutteloos als Een Kleine Taal (Arabisch bijvoorbeeld) is mooi, en het was de kern van de gedachte achter de bezetting. Het idee dat “maatschappelijk relevant” iets met het bedrijfsleven van doen heeft moet weg. Het lijkt een grote taak, maar juist in tijden waarin mensen door de verwikkelingen “omgewoeld” worden is meer mogelijk dan op het eerste gezicht lijkt. En tenslotte krijgen mensen geen grotere taak toebedeeld dan die zij kunnen volbrengen.
De Competente Rebellen die ik ontmoet heb rond het Bungehuis zijn even aardig als vastberaden. Ik heb wel vertrouwen in hoe het verder kan gaan – zolang de staat geen zwaardere repressie durft/wenst in te zetten.
