Sociaal-democraat Gerhard Schröder heeft in Duitsland in de beginjaren van deze eeuw keiharde hervormingen in gang gezet die ten koste zijn gegaan van de rest van de eurozone. Jan Gajentaan (DDS) kent deze juiste analyse in ieder geval.
De hervormingen van Schröder zorgden er weliswaar voor dat veel Duitsers in de onderste regionen van de arbeidsmarkt het slechter kregen, maar verhoogden het concurrentievermogen van het land. Op die manier werd de Duitse werkloosheid, die bij het begin van de muntunie vrij hoog was, in feite geëxporteerd naar de rest van de eurozone. De eenmaal genomen voorsprong laten de Duitsers zich niet zo makkelijk meer afnemen.
Op basis hiervan zou het logisch zijn dat de landen van de eurozone druk op Duitsland uitoefenen om een gezamenlijke politieke oplossing te zoeken. Maar nee, dat is de duivel verzoeken volgens Gajentaan. De rekening zou gaan naar de netto-betalers, waartoe wij zouden behoren. Vervolgens noemt hij Bolkesteins suggestie van doormodderen met de euro als enige optie. ‘Doormodderen’ betekent voortzetting van het vigerende neoliberale bezuinigingsbeleid.
Gajentaan gaat natuurlijk niet in op wie de kosten en leed van doormodderen betalen. Dat zijn nagenoeg alle Europeanen, wij ook. Maar het aloude motto ‘de cost gaet voor de baet uyt’ uit de Nederlandse Gouden Eeuw geldt nog steeds. Willen we de economieën in de EU op gang krijgen, dan gaat dat het beste door die van de minst ontwikkelde lidstaten op een hoger niveau te brengen. Dat kost Nederland misschien aanvankelijk iets, iedereen profiteert er echter op termijn van.
Pingback: China viseert Griekenland als doorvoerland | Krapuul