Wellicht kom ik morgen nog met een verslagje/impressie van “Seebrücke” op de Dam. Uitgerekend op deze dag, na maanden van zonneschijn en droogte, was de zon weg en motregende het af en toe.
Met krachtige stem zong op eigen verzoek iemand uit het publiek, uit Canada naar ik begrijp, dit lied met een tekst over opgesloten zijn en vluchteling. Een tekst die ik zo gauw niet kan vinden.
Het is wel een nummer waar Dusty Springfield, Roy Buchanan en Johnny Cash elkaar ontmoeten.
Hier is de versie van deze traditional door Jo Stafford, opgenomen in 1950.
I’m just a poor wayfaring stranger,
Travelin’ through this world below.
There is no sickness, no toil, no danger,
In that bright land to which I go.
I’m goin’ there to see my father.
And all my loved ones who’ve gone on.
I’m just goin’ over Jordan.
I’m just goin’ over home.
I know dark clouds will gather ‘round me,
I know my way is hard and steep.
But beauteous fields arise before me,
Where men redeemed, their vigils keep.
I’m goin’ there to see my mother.
She said she’d meet me when I come.
So, I’m just goin’ over Jordan.
I’m just goin’ over home.
I’m just goin’ over Jordan.
I’m just goin’ over home.
Vooruit, doen we Johnny Cash ook. 2000.
