25 april, de gedenkdag van de omverwerping van het fascistische regime in Portugal, 1974. Met de blik op een socialistische toekomst. De grondwet belooft die nog steeds, en wie weet – er is nu een brede linkse coalitie die tegen de Dijsselbloemdictatuur ingaat. Voorgezeten door een POC, iemand met de achtergrond van een voormalige Portugese kolonie. Maar goed, de revolutie van toen.
Het lied van de communistische partij, de partij waar ik het grootste respect voor heb – zij heeft de dictatuur doorstaan.
Avante camarada!. Tekst: Luís Cilia, zang: Luísa Bastos
Luís Cilia met de Portugese versie van Quilapayun’s ¡El pueblo unido jamás será vencido, de Chileense groep in ballingschap zingt en speelt mee.
Het wonderlijkste revolutienummer ter wereld: een Engelse marinemars, die als herkenningsmelodie diende op de Portugese radio voor bulletins van de Movimento das Forças Armadas, die het fascisme verslagen had.
Life on the ocean wave
Als het aan de strateeg van de revolutie, Otelo Saraiva de Carvalho, had gelegen was dit het sein voor de opstand geweest. De geschiedenis eiste een ander lied, maar toch:
Traz outro amigo também, José Afonso
