2 gedachten over “Ik ruik een rat”

  1. Huib zegt:

    Ik heb na de moord op Theo van Gogh Holman ook “gevolgd”. In De Groene en in Het Parool. Het was per slot van rekening niks meer dan zielig miepen over zijn grote Vriend Theo, die door Holman eigenlijk in de steek was gelaten, juist voordat hij wegens Submission werd afgeslacht. Theodor (want zo heet hij van voren) zocht wanhopig naar herkenning als mede-slachtoffer. Maar hij mocht niet behoren tot de kring van intimi van Ajaan. In de mannelijke virtuele harem van de Grote Lijdster waren alle beschikbare plaatsen al bezet door types als Leon de Winter en Afshin Ellian. Ook een omweg via een publiciteitsgeile Franse filosoof leverde nix op. Ik kreeg bijna meelij met deze zoon van gezagsgetrouwe Indos.
    Intussen is Theodor Holman weer wat tot zichzelf gekomen. Je zult hem nog niet horen pleiten voor ophouden met te zeiken over hoofddoeken, maar de oude rebelse geest van deze wees van 1968 doet hem soms de juiste vragen stellen. En hij schrijft mooi. Dat deed Céline ook. Dus het is geen garantie voor waarheid, noch wijsheid. Maar de geest wil ook wat. Daarom ben en blijf ik voor het ondersteunen van kunst, zonder aanzien des persoons. Een paranoïde stukjesschrijver met talent is verre te verkiezen boven talentloze cartoon-provocateurs. Bij voorbeeld.

Reacties zijn gesloten.