Er zullen – uiterlijk – onsmakelijker politici zijn geweest de afgelopen pakweg tien jaar, maar als iemand op dat punt Eberhard van der Laan verslaat dan is mij dat in ieder geval ontgaan. Zelfs Dion Graus valt bij hem vergeleken mee.
Nou ja, dat is een particulier oordeel, ik geef het grif toe, en ik zeg het als geboren en getogen Amsterdammer. Er komt bij dat hij zich nogal opzichtig in het ambt van burgemeester van Amsterdam heeft laten schuiven – de Partij die hierop al tè lang het alleenrecht heeft kon blijkbaar niemand anders presenteren.
Ik was gewend aan patricische burgemeesters (Van Hall, Patijn), burgemeesters van joodse achtergrond (Polak, Van Thijn) of joodse patriciërs (Samkalden, Cohen). Deze Van der Laan hoort als patjepeeër niet in het rijtje. Klinkt misschien gek, maar daar ben ik als Amsterdammer dan ook raar gevoelig voor. Ik hoef geen ongekozen “gewone man” (of vrouw) aan het hoofd van de stad. Mijn schoonvader vraagt mij altijd wat ik vind van de Amsterdamse burgemeester. Deze figuur ontgaat hem terecht geheel, ik krijg de vraag niet meer.
En zoals om alle wethouders van de afgelopen tien, vijftien jaar hangt de geur van corruptie van de Noord-Zuidlijn aan de man. Ik heb altijd begrepen dat hierin het bezwaar lag tegen deze figuur als opvolger van de onfortuinlijke Unilevercommuniste Vogelaar. En verder?
Als zijn naam telkens weer opduikt in verband met frauduleuze woningcorporatiedirecteuren (wellicht een pleonasme) dan zou je toch kunnen zeggen dat er rook is die op een groter vuurtje van corruptie zou kunnen wijzen.
Hier is het individu nog advocaat, hier is hij niet alleen advocaat, maar ook “adviseur” van een sjoemelaar en houdt hij ook een mooie toespraak (als minister) bij het afscheid van de zakkenvuller. En hier en hier duikt de naam Van der Laan alweer op als advocaat van kwade zaken en als “adviseur”, samen met collega en partijgenoot Vermeend.
Met zoveel dubieuze belangen bij de vastgoedsector komen de ontruimingen – niet alleen van krakers, maar ook van bewoners die het Gezonde Volksondervinden aantasten zoals schrijver dezes zelf – en de kloppartijen namens deze figuur in een bepaald daglicht te staan.
Je kunt niet eens zeggen: misschien moet de man de eer eens aan zichzelf houden, want zo iemand heeft geen eer. Waarschijnlijk ook nooit gehad. Zie ook: Walter Etty. Brezjnjew aan de Amstel, zo werd het vroeger gezegd. De enige reden waarom het in onbruik is geraakt is dat Brezjnjew langzamerhand vergeten is. Maar de glasnost en perestrojka (ook al vergeten) moeten Amsterdam nog bereiken.
Arnold schreef:
“Nou ja, dat is een particulier oordeel, ik geef het grif toe, en ik zeg het als geboren en getogen Amsterdammer.”
En ik zeg, als in 1941 geboren-, en tot 1990 getogen-, Amsterdammer:
Ik heb, particulier en politiek, minstens even veel te klagen over de Amsterdamse PvdA als Arnold.
(Ik moet toch eens gauw m’n memoires gaan schrijven.)
Maar tot m’n vreugdevolle verbazing heeft Van der Laan indertijd wel de grondige aanpak van stadswijkproblemen van zijn voorgangster Vogelaar voortgezet en afgerond, in plaats van daar een eind aan te maken. Dat heeft hem de eer opgeleverd, om door Wilders te worden uitgemaakt voor “vriend van het Islamitisch terrorisme”.
Als burgemeester doet hij het niet slecht.
Al is hij een van degenen geweest die in 1990 mijn, door een grote meerderheid van de Amsterdamse PvdA aanvaarde-, program voor de gemeenteraadsverkiezingen via bureaucratische truuks om zeep geholpen heeft, – ik vind dat op dit moment Links méér te winnen heeft bij aanmoediging van degenen die wat goeds durven te doen en die openlijk tegen Geert durven op te treden, dan om -terechte- rancunes de overhand te laten hebben.
Maar dat is ook maar een particulier oordeel, hoor. De meeste Amsterdammers, of ze nu al dan niet geboren en/of getogen zijn, hebben zulke particuliere oordelen.
Daarom houd ik zo van Arnold en alle andere Amsterdammers. Of ze nou uit Amsterdam komen of niet. Ik ken zelfs Limburgse Amsterdammers. Echt waar!
Er zouden meer Amsterdammers moeten zijn in Nederland.