De houd-je-bek-democratie grijpt om zich heen

Vrijheid is altijd voor de andersdenkende. Anders dan wat of wie? De openingszin is een gevleugelde uitspraak van Rosa Luxemburg die niet lang genoeg heeft mogen leven om afscheid te nemen van het communisme zoals het zou worden.
Zij werd vermoord door ideologische en praktische voorlopers van de nazi’s, zoals ook Karl Liebknecht, Walter Rathenau, Gustav Landauer, Hans Paasche en andere grote geesten die Duitsland nu juist niet kon missen om niet terecht te komen waar het terechtgekomen is in 1933.
Dan zwijg ik maar van de naamloze grote en misschien minder grote geesten.

“De andersdenkende”.
In principe zou de vrijheid voor de andersdenkende in een liberaal-democratisch Nederland ook of juist bij uitstek gegolden hebben voor Janmaat en zijn navolgers. Het probleem met Nederland nu is dat Janmaat niet meer andersdenkend is. Hij is de norm, zelfs het gematigde geluid ten opzichte van wat in toenemende mate “normaal” is. Een normaliteit die als het even kan geen vrijheid voor de andersdenkenden wil openlaten. Tot het staatshoofd aan toe wordt de tot andersdenkend verklaarde onderworpen aan de voorspelbare huil- en schreeuweis om verbod, stopzetting van denkbeeldige subsidiëringen en intrekking van paspoorten.

Ik vermeldde hierboven dat het citaat van een communiste was, niet van iemand die zich liberaal noemt, zoals de officiële opvolgers van de communisten in het Nederlandse parlement zich graag willen voorstellen. (Ook dit is niet gloednieuw: Ina Brouwer vond op zeker ogenblik dat zij altijd al liberaal was geweest – vandaar waarschijnlijk dat zij de CPN de Kamer uit heeft doen verdwijnen in 1986). In de huidige sferen is een citaat van een communiste misdunk. Liberaal is: de meerderheid heeft per definitie gelijk, een partij met een enkel lid is een doodnormale club, staatkundig-gereformeerden zijn leuke mensen.

De consequentie van het onomstotelijk gelijk van de gelijkdenkende wordt dezer dagen getoond in Hongarije. Daar heeft de BurgerUnie een meer dan tweederde meerderheid in het parlement, dus alles wat deze partij vindt is waar en de Wil van het Volk. En na ruim twintig jaar wordt hier nou eens goed afgerekend met het communisme. Gefluisterd wordt dat het regime het niet erg zou vinden als het land de EU wordt uitgegooid.

Zo vindt de nieuwe grondwet die de Partij er gemakkelijk doorheengejast heeft dat “Hongarije” alle Hongaren vertegenwoordigt. De staat die nu Hongarije heet is een geamputeerd gedeelte van het Hongaarse etnicum, dat is waar. Maar men kan niet zonder de grootst mogelijke problemen te scheppen zeggen dat het BurgerUniebewind in Boedapest ook de Hongaren in Slowakije, Tsjechië, Oostenrijk, Kroatië, Servië, Roemenië, Moldavië en Oekraïne vertegenwoordigt.

In de eerste plaats is die mensen niets gevraagd. In de tweede plaats is het hek van de dam als grensoverschrijdende volkeren plotseling maar door een bewind vertegenwoordigd zouden worden. Waar kennen we dit van? U weet het wel. Hongarije kan niet veel uitrichten maar het kan een hoop boosheid en ongenoegen creëren waar niemand in de Europese Unie op zit te wachten.

De consequentie van “wij zijn de meerderheid en dus hebben wij gelijk want wij zijn de baas”.
In een echte democratie horen er geen “andersdenkenden” te zijn omdat iedereen als andersdenkend erkend wordt en er geen “normaal” hoort te zijn.
“Doe toch normaal man”.
We zijn weer thuis.
Ik weet niet of ik mijn ongerustheid kan overbrengen. Lees hier (Engels) hoe de Overweldigende Meerderheid in Hongarije afrekent met vrijheid van meningsuiting en vrijheid van godsdienst. In naam van Democratie de democratie afschaffen. Ook dat is niet nieuw. En ook daarvoor hoeven we waarschijnlijk niet eens over de Nederlandse grens te kijken.