De bakker en de meubelmaker van Budel

Brabant is een hele gastvrije provincie. Vreemdelingen worden er door een vriendelijke bevolking met enthousiasme onthaald. Nou ja……
Maar deze oma is in elk geval een lieve, dame op leeftijd die ook nog wel andere tijden mee heeft gemaakt: tijden waarin je elkaar hielp, waarin je een ander die wat minder geluk had dan jij bijstond en met hem of haar deelde van het weinige dat je zelf had.
Nou ja…

Dit ranzige oude lijk uit Budel vindt het fijn als volkomen getraumatiseerde asielzoekers die in eigen land oorlog, onderdrukking, honger en andere onvoorstelbare ellende ontvlucht zijn elkaar te lijf gaan getuige het filmpje van POWNed (…) hier.

Deze weerzinwekkende muts verkoopt liever geen mutsen aan aan die mensen in het AZC zo verklaarde ze ‘fier.’
Goed, ik als roomblanke autochtone kaaskop zal je gezicht goed onthouden opdat ik geen muts bij je koop, muts.

Je zal kleinkind zijn van deze imbeciel. Geen woorden voor behalve: ‘arm kleinkind.’
Een perfect voorbeeld inmho over hoe de onderbuik te werk gaat: opgeruid door het idee van ‘a minute of fame’ middels de bevriende microfoon van nazi-omroep POWNed iets vaags maar wel iets met een hele negatieve, kwaadaardige ondertoon roepen over ‘vuiligheid in de lucht’ en ‘jij zult hét toch ook wel begrijpen’ waarbij dat ‘het’ (benadrukt door ondergetekende) dan blijkbaar geen enkele uitleg behoeft.

Dan de laatste en ik waarschuw u: voor zover er gradaties zijn in ranzigheid is dit wellicht de ergste:

‘Als ze eentjes eens een keer zijn kop eraf hakken dan weten ze: dat moeten wij dus niet doen.’

Merk op dat deze meneer die vrij bedachtzaam spreekt en zijn woorden goed lijkt te kiezen spreekt over asielzoekers en vluchtelingen spreekt over die mensen in termen van beesten: ‘kop’ net als wannabe massamoordenaar en etnisch zuiveraar, verdachte Geert W. als ie het heeft over ‘kopvoddentax.’
Verder heeft hij het net als velen die de onderbuik de vrije loop laten het in plaats van over ‘de mensen’ over ‘ze’ net als het ‘ze’ in het ‘maar daar maken ze het toch naar’ van Andries Knevel.
Het gebruik van het woordje ‘dus’ versterkt de denigrerende toon jegens die ‘ze’ nog eens.

Vijftien jaar opruiing door media en politiek, het faciliteren van een nazi-omroep en in Nederland durven opa’s en oma’s, marktkooplui en wat heel wel voor een schoolmeester door zou kunnen gaan gewoon open en bloot de meest verschrikkelijke dingen te zeggen voor de camera.
Ooit hoorde ik een oud gevangene van Auschwitz zeggen dat het Hitler noch Goebbels of Streicher waren die hem en zijn familie gedeporteerd hadden en na aankomst zijn vrouw en twee dochtertjes in de gaskamer vermoord hadden. Het waren, zo zei hij, de bakker en de meubelmaker…

Zo, met dank aan George Arakel weet u nu wat voor geteisem er rondom het AZC in Budel woont.
Onthoudt u deze gezichten van de oma, de mutsenverkoopster, de marktkoopman en de mogelijke schoolmeester: zo ziet het kwaad eruit.
Het kwaad dat wanneer het de kans krijgt de Algemene Maatregel van Bestuur uitgevaardigd door hun Schlumpfe-Führer ten einde het ‘minder, minder, minder’ te regelen met plezier zal uitvoeren.