Ik schrok mij rot toen ik in augustus 2003 de Tweede Kamer betrad
Ik was net gekozen tot lid van de Eerste Kamer en bezocht de ‘overkant’ van het Binnenhof. Bij de entree van de Tweede Kamer stond een imposante rij witte borstbeelden. In één daarvan herkende ik Gerardus Bolland (1854-1922). Dezelfde filosoof die het algemeen kiesrecht verafschuwde, omdat het zeggenschap gaf aan goddeloze arbeiders, ontaarde vrouwen en andere ‘minderwaardige stedelingen’.
In een lezing over De teekenen des tijds (1922) stelde hij dat Nederland behoefte had aan een ‘geestelijke grootheid’, die een einde maakte aan de overheersing door het internationale Jodendom: de Jood was ‘wel verstandig vitter en afbreker, maar geen gemoedelijk en heil brengend opbouwer’. Ook de voorzitter van de Tweede Kamer schrok, nadat ik vertelde waarvoor Bolland stond. De volgende dag was het beeld verdwenen.
Omdat het met woorden begint en uiteindelijk met daden eindigt. Dáárom moeten we de vergelijking met WO II niet uit de weg gaan. Als er groepen burgers weggezet worden als tweederangsburgers, weten we na WO II waar dat toe kán leiden. En dat moeten we voorkomen, met alle macht. Want dat ‘nóóit weer’ geldt voor mij voor iedere groepering.
Helemaal mee eens!
Men begaat wat mij betreft ook weer de fout van vergoeleking en gaat voorbij aan het sluipende begin-proces wat al in gang gezet zou kunnen zijn.
En bovendien dat krampachtige gedoe over WOII en het wegstoppen ervan als ware het een trauma is echt onzinnig en hypocriet.
Van Der Dunk wijst heel goed op het slechte geheugen/hypocrisie van velen; nog geen TWEE jaar na WOII probeerden we met man en macht Indonesie in bezit te houden. Toen waren we de oorlog wel even vergeten voor het gemak. Blijkbaar waren er toen niet genoeg stemmen die zeiden, wat de Duitsers ons aangedaan hebben doen wij hen ook niet meer aan.
Laat ze daar eens aandacht aan besteden op scholen ihkv de Bevrijding, dat historisch besef is er bij velen niet, en zeker niet bij de nieuwe generatie.
Wanneer worden we wijs?