Alle stormseinen staan op rood

Wat zou Den Uyl doen als ie Job Cohen was? Joop den Uyl, de enige PvdA-er waar ik ooit nog in een grijs verleden een keer op gestemd had, had toendertijd te maken met een depolariserende politiek. Politiek in de werkwoordsvorm. De meeste politici in die tijd hadden zoiets van dat het allemaal wel wat milder kon. En komend vanuit de wederopbouwtijd van na de oorlog kwam er ook steeds meer ruimte in de economie door productieverhoging van de arbeidseenheden en de bedrijven, die tezamen de productiemiddelen zijn van een natie, voor het waarmaken van de verlangens van progressief Nederland.

Iedereen deed niet zozeer water bij de wijn maar maakten meer een smakelijker melange van de aanwezige soorten en smaken wijn die de verschillende zuilen en partijen, en de verschillende werknemersvakbonden en werkgeversbonden in de aanbieding hadden. Als ik deze beeldspraak naar nu wil vertalen naar de positie van Job Cohen dan gaat die volledig mank, doordat, en daar is iedereen het toch wel over eens, in deze tijd de politiek zich polariseert. Maar helaas niet alleen de politiek. We kunnen constateren dat alle meespelers in de samenleving van de wijn die zij in de aanbieding hebben, waaruit een smakelijke melange zou kunnen worden bereid, laten verzuren tot azijnzuur in de vooronderstelling dat dat beter is omdat de markt daarom zou vragen.

De natie Nederland is rijker dan ooit te voren, en toch bereidt het zich voor op oorlog i.p.v. redelijke onderhandelingen. Onnodig hier de Godwin te noemen die zo overduidelijk zich manifesteert. Maar hou me ten goede, ik wil absoluut niet propageren dat er nu moet worden ge-depolariseerd. Dat kan helemaal niet. Wel hoop ik dat die Godwin zo’n vaart niet loopt. Maar als ik het w.w.w.-licht van de alternatieve media door mijn beeldscherm-patrijspoortje mijn woonboot binnenlaat zou ik meteen de stormschotten er weer voor willen zetten. Want alle stormseinen staan op rood+, d.w.z. er is weer een alles vernietigende orkaan op til als het fundamentalisme van alle meespelers, en dan heb ik het onder meer ook over de vrijemarkt-fundamentalisten, en ook over de vrijemeningsuitings-fundamentalisten.

Want als een markt en/of een mening tot een state of mind is verworden, en notabene in de vrijemarktsector die state of mind ook nog wordt gestimuleerd met exorbitante, exhibitionistische bonussen, dan zijn alle voorwaarden voor een zich in de werkelijkheid manifesterende Godwin aanwezig. Den Uyl, en ook Cohen kunnen niet alleen deze ongelukkige gang van zaken tegenwerken. Ik raad alle politici aan voorbij de Godwin te kijken naar wat die Godwin nou zo onvermijdelijk maakt, maakte.

Door mijn patrijspoortje zie ik dat er ontzaglijk veel op het spel staat. Kan onmogelijk zeggen dat het mijn tijd nog wel zal duren want die Godwin is werkelijk al in werking gegaan.

Een gastbijdrage van Sjuul van Dissel