Een zekere Rootman schreef hier op Krapuul op 15 januari een zeer bedenkelijk stukje: “Het realisme van de SP”. Daarin pleitte Rootman voor “realisme” van links, en dat betekent bij de auteur een erkenning van het idee “dat de arbeidersklasse een beperkt vermogen tot het absorberen van immigranten heeft, en zijn buik vol heeft van belerende politiek-correcte knuffel-cultureelmarxisten.” Zo lees ik dit: omdat links niet genoeg tegen immigratie is, loopt de aanhang weg naar uiterst rechts.
Het argument is rechtse bagger. Alsof ‘de arbeidersklasse’ alleen uit witte ‘autochtone Nederlanders’ bestaat, alsof immigranten niet een uiterst belangrijk deel van die klasse uitmaken die via antiracisme een gelijkwaardige plek – binnen die klasse, samen met de andere leden van die klasse tegen de kapitalistenklasse – tracht te verwerven.
Het toedichten aan die klasse – die multicultureel en veelkleurig van samenstelling is – van een ‘beperkt absorptievermogen’, suggereert dat de arbeidersklasse voornamelijk uit witte racisten bestaat, en dat Rootman dat wel OK vindt ook. Opkomen voor immigranten, vluchtelingen – en vermoedelijk sowieso een principiële keus tegen racisme – dat valt kennelijk onder “knuffelsocialisme”, al vult hij dat woord zelf niet exact in. Het blijft bij suggestief taalgebruik, waar geestverwantschap met fascisme uit blijkt. Misschien is die geestverwantschap niet eens zo bewust. Maar verwantschap is het wel.
Het begrip “cultureel marxisme” kreeg bekendheid via Anders Breivik, de moordenaar van tientallen sociaaldemocratische jongeren in Noorwegen, die zijn daad plaatste in de context van een oorlog tegen precies dat “cultureel marxisme”, waarmee hij en andere fascisten duiden op een politiek die vluchtelingen en migranten als medemensen bejegent, en culturele verschillen niet bij voorbaat afdoet als bedreiging van de ‘heilige ‘Europese cultuur’. Het is een nazi-woord. Rootman neemt dat klakkeloos over. Dat is ernstig.
Intussen doet Rootman een poging om zich te verweren en heeft op 23 januari kans gezien een nieuw stukje op Krapuul geplaatst te krijgen. Daarin probeert hij kritiek te weerleggen, zoals die van Standplaats KRK op 16 januari. Die stelt volledig terecht: “Zowel “politieke correctheid” als “cultureel marxisme” zijn woorden die je in iedere discussie direct diskwalificeren, het zijn allebei termen die vrijwel uitsluitend gebezigd worden door reactionaire groeperingen om nuance, empathie en inclusiviteit belachelijk te maken.” Rootman noemt dat “guilt by association”, en zegt dat hij de woorden een eigen invulling geeft. Welke? “het overhevelen van aandacht en actiebereidheid van economisch socialisme naar de knuffelonderwerpen.” Ja, zo vulde Breivik het ongeveer ook in, al hanteerde hij andere woorden.
Weer laat Rootman in het midden wat die “knuffelonderwerpen” dan zijn. Weer blijkt uit de context dat hij daarbij denkt aan zaken waar antiracisten zich boos over maken: opkomen voor vluchtelingen, voor immigranten, hun waardigheid, hun gelijkwaardigheid. Alsof mensen die opstaan tegen racisme met knuffels worden ontvangen. Alsof de Rotterdamse politie anti-Zwarte Piet-activisten een groepshug geeft in plaats van ze af te tuigen en op te sluiten.
Het hele woord “knuffelsocialisme” zelf is een knieval voor racisme, een woord waarmee de strijd daartegen belachelijk wordt gemaakt en afgedaan als vals sentiment. De door hem geponeerde tegenstelling met “economisch socialisme” ziet over het hoofd dat je geen economische gelijkwaardigheid kunt bereiken als mensen van verschillende herkomsten daar niet als gelijkwaardigen voor strijden.
Het hele knuffelwoord is Rootmans bijdrage aan het lijstje waar dus “politiek correct” en “cultureel marxisme” al in pronken: een lijstje waaraan je fascisten, hun geestverwanten en hun redeneringen kunt herkennen. Ja, er is guilt by association: hij associeert zichzelf in woordkeus én woordbetekenis met fascistisch rechts. Als hij niet met nazi’s op één hoop gegooid wil worden, dient hij zich terstond van de vuilnishoop waar zij in wroeten te verwijderen en zijn mond te spoelen.
Hij klaagt ook nog. “Is er echt maar één manier om links te zijn?” Weigeren om op te komen voor mensen met een andere huidskleur, weigeren een punt te zien in antiracisme door dat af te doen als deel van de “knuffelonderwerpen” – kortom: fascisten naar de mond praten – roept eerder de tegenvraag op: is er maar één manier om rechts te zijn?’ Nee dus. Je hebt neoliberaal rechts, waar Rootman tegen is. Je hebt fascistisch rechts waar Rootman tamelijk dicht bij in de buurt komt. Het is als in de Amerikaanse verkiezingen, waar neoliberaal rechts tegenover ultranationalistisch rechts stond, Clinton tegen Trump. Rootman kiest Trump. Hij betoont zich met zijn Alt Right taal – díé noemen zich tenminste niet links! – een waardig aanhanger van de nieuwe dictator-in-wording.
Daarmee zijn we in de VS beland. Rootman sluit zich bij Lilian Marijnissen aan die de nieuwe president niet meteen hard aangepakt wil zien. “Het is toch mooi als een zeer gevaarlijke oorlog met Rusland wordt voorkomen en dat het TTIP-verdrag niet doorgaat?” Voor een oorlog tegen Rusland krijgen we een oorlog tegen China – eerst een handelsoorlog, maar die dingen hebben de neiging om uit de hand te lopen – terug.
Trump wil “de beschaafde wereld verenigen tegen radicaal islamitisch terrorisme dat we volledig zullen uitroeien, van de aardbodem zullen verbannen”, in de vertaling van Trumps inaugurele rede die De Volkskrant geeft. We weten sinds de ‘War on Terror’ van George W. Bush hoe dat werkt, zo’n uitroeiingscampagne. De permanente drone-regen die Obama lanceerde kan wel eens overgaan in nog veel extremer geweld, Made In Washington D.C.
Trump heeft ook gedreigd de overeenkomst tussen VS en Iran over kernenergie in de prullenbak te gooien, hetgeen neerkomt op aansturen op een militair conflict met dat land. Voor een oorlog tegen Rusland krijgen we dus een reeks andere oorlogen terug… even aangenomen dat de verstandhouding met Rusland écht gaat verbeteren. Niet de critici van Trump maar degenen die hem in bescherming nemen, trekken hier wel een heel voorbarige conclusie.
Maar het is erger dan dat. Trump verdient totale afkeer vanwege hoe hij al heeft opgetreden en momenteel optreedt, niet alleen vanwege wat hij allemaal nog zou kunnen gaan doen. Trump heeft haat en grof politiegeweld tegen zwarten gerechtvaardigd, haat tegen Mexicanen en tegen moslims opgestookt. In het kielzog van zijn overwinning sloeg een golf van gewelddaden tergen moslims en andere doelwitten van Trump’s retoriek door het land. Trump betoont zich in retoriek en praktijk een vrouwenhater, met zijn ; ‘grab them by the pussy’, zijn manier van knuffelen, om in de stijl van Rootman te blijven.
Het presidentschap van Trump is een acute bedreiging voor zeer vele tientalen miljoenen mensen. In de VS, en voor miljarden mensen wereldwijd. Nú in actie komen en alles om alles zetten om hem en zijn regime dwars te zitten is klemmende noodzaak. Het pleidooi van Marijnissen om dat presidentschap tegemoet te treden met een welwillende afwachtendheid is rampzalig, net als Rootmans verdediging daarvan. Het plaatst allebei buiten welk serieus links referentiekader dan ook. Rechts alle ruimte geven en racisme goed praten, als dát links is, dan is Trump en Wilders (en ja, ik ben in Godwin-mood, ook Mussolini en Hitler) ook links.
Het is misschien waar dat, zoals Rootman stelt, “ze dat niet (zegt) om stemmen te winnen.” maar dat zou dan betekenen dat ze het zegt ongeacht of ze er stemmen mee wint. Dan is dit reactionaire standpunt dus geen gelegenheidsstandopunt, maar echt haar mening. Dat zou betekenen dat in het hart van de leiding van de SP echt meegaandheid jegens autoritair en nationalistisch rechts bestaat, en zelfs geestverwantschap. En ik vrees dat dit inderdaad het geval is want de uitlating van Marijnissen staat niet op zichzelf. Rootmans sympathiebetuiging richting haar doet zijn zaak bepaald geen goed.
Rootman heeft met zijn stukjes laten zien waar hij staat: pal tegenover het waardenpatroon dat door de vaste crew van Krapuul vaak zo welsprekend voor het voetlicht wordt gebracht. Ik hoop de stukjes van Rootman op deze site eigenlijk niet meer tegen te komen. Ze detoneren, en sites waar uiterst rechtse epistels welkom zijn, die zijn er al teveel. En over zijn verwijzing naar “economisch socialisme” nog dit: socialistisch verpakt fascisme is ook fascisme. Daar hadden ze in Duitsland en ook Nederland een naam voor, voor die combinatie.
Pingback: Socialistisch verpakt fascisme is ook fascisme | Ravotr