Een beetje opgestookt door vrijgezelligheid stelde ik voor met een vriend naar een avond van de NVSH te gaan waar je versierd kon worden. Daar moest je eens voor open staan, stond er in de folder. Als ik er achteraf over nadenk huiver ik ook – wat voor leden had die club? -, anders misschien dan de vriend die ik meetroonde en die voor de deur van het genootschap voorstelde maar door te lopen naar de discotheek waar wij naar zijn mening zo naar binnen konden stappen als bevriende deejays. Die vrije toegang viel nog wel eens knap tegen maar wat zeker tegenviel was wat je te wachten stond als je eenmaal binnen was. Een gesprek beginnen met iemand op of rond die dansvloer was simpelweg onmogelijk door het volume van het geluidssysteem. Ik heb het een keer geprobeerd een meisje een drankje aan te bieden, dat lachend werd aangenomen en onmiddellijk werd afgegeven aan degene die haar vriend bleek te zijn.*) Eens maar nooit weer, zo’n ervaring. Nu ik even kalm terugkijk springt het mijn geheugen binnen dat ik mij wel eens alleen op de vloer had begeven en haast vanzelfsprekend een schoonheid tegenover mij kreeg die alsof het al even logisch was met mij een drankje gebruikte waarbij wij verder aangenaam aan de praat raakten. Alsof het zo hoorde. Misschien hoorde het zo. Ik had op dat ogenblik ook geen te kritische en wellicht jaloerse vriend bij mij, het zal iets uitgemaakt hebben. Het is hoogstwaarschijnlijk mijn eigen domme onhandigheid geweest die het verder verbroddeld heeft ten aanzien van iemand die zich geïnteresseerd genoeg getoond had. Het gaat zoals het moet, zal ik dan maar zeggen.**)
Ik zag een hete chick en die moest ik hebben, vertelt iemand die zich versiercoach noemt en die zijn actie ondernam vanuit de status die hij aanduidt als “maagd”. Nou heb ik al geen zin om een term als chick te gebruiken, erbarmelijk Amerikaans-Engelse manier om medemensen te denigreren, net als het in Nederland zo onredelijk populaire “kids” (waarschijnlijk omdat weinigen weten dat dit “geiten” betekent). Als ze zo “heet” was, was zij dan “heet” voor onze aanstaande versiercoach? Zo ja, dan valt er niet te versieren. Maar ik vermoed zo dat onze jonge maagdelijke protagonist zijn gezelschap opdrong en dat de ander wellicht verveeld toegaf. Dat noem je dan versieren.***) Je bent maagd en je wilt een chick. Misschien hoor ik met mijn declamaties van Piet Paaltjens in een andere eeuw thuis, heb ik wel eens gedacht, en voor de zekerheid: dat was dan niet de twintigste, laat staan de eenentwintigste. Maar eerlijk gezegd weiger ik dit toch te accepteren. Enfin, Sly, Robbie, Taxi Gang, het podium is aan jullie.
Wordt vervolgd als het uitkomt
*) Zoals met “chick” misschien ook met het Nederlandse “meisje”. Als uit de context blijkt dat het bij benadering een leeftijdgenote is maar wel volwassen, zoals in dit verband, dan is het woord voor mijn gevoel duidelijk, en wel gepast. Maar consequent is het niet en een van de laatste lessen die mijn betreurde eindredacteur elders heeft geleerd was dat je het niet moet gebruiken voor volwassenen, punt. En die les moet ik ook trekken. Ik meld het maar even.
**) De berusting die met de ouderdom komt. Ik beveel u Max de Jong, zijn gedicht in boekvorm, Heet van de naald aan.
***) En nog een noot: ik heb net iets te veel van verschillende vriendinnen verhalen van die strekking gehoord, en dat zij zich eigenlijk gebruikt voelden, dan dat ik dit niet zo kan schrijven. Zie de #zeghet-golf.
Pingback: Het flinterdunne lijntje tussen uitdagend en kwetsbaar | Krapuul