Een screendump uit Facebook waarin Jan Marijnissen aan een Turkse bezoeker vraagt om iemand in het Nederlands te feliciteren – voor Pyt gelijk een reden om te roepen dat dat illustratief is voor wat er allemaal fout is aan de SP.
Wat nou fout? Wat nou allemaal? Misschien is Jan Marijnissen een beetje knullig op Facebook. Hij heeft – héél erg knullig – zelfs twee pagina’s op Facebook. Jan en Jgca Marijnissen. Weet-ie niet dat iedereen daar alle talen kan lezen met de vertaalknop. Of hij heeft om welke reden dan ook ouderwets beleefd willen zijn en anderen daar ook toe opgeroepen. Whatever. Ik weet een ding zeker: er is niets Stalinistisch aan Jan Marijnissen. Stalinistisch. Toe maar. Gooi maar gelijk op een hoop met een van de wreedste dictators uit de geschiedenis. Jan zou zelfs nooit iets op willen rakelen dat aan de Turkijerel in Rotterdam doet denken.
Cynisme. We vervallen op links heel makkelijk in cynisme. Ik ook. Het is zo makkelijk. En het lucht op.
We vallen op links vooral elkaar zo heel graag aan. Iedere keer dat Mark Rutte, Alexander Pechtold en Sybrand Buma naar links kijken, kunnen ze in Duitsland het gebulder horen.
Op links hebben we piraten die vechten voor onze privacy. Vegetariërs die vechten voor de rechten van dieren. Socialisten die vechten voor de rechten van de zieken en de werklozen, groenen die het milieu willen redden. Sociaal-democraten die de weg kwijt zijn. Vijftig tinten rood en groen. Versnippering. Dat is wat er mis is met links.
Zoals Jan Marijnissen afgelopen vrijdag (in Nieuwsuur?) zei: we zijn de jeugd kwijt. Links hecht aan een solidaire maatschappij, waar niemand buiten de boot dreigt te vallen. Daar zorgt de staat voor. We zien zelfs de redelijkheid in van belasting betalen. Maar jongeren worden al een paar decennia vanaf de basisschool opgevoed om zelf de broek op te kunnen houden. Projectjes om een bedrijfje te runnen. Als je twaalf bent.
Die jongeren hoef je echt niet over de glorie van de sociaal-democratie te vertellen. Daar snappen ze helemaal niets van. Pensioen? Dat gaan wij toch helemaal niet meer krijgen, roepen ze. We krijgen onder ons zelf maar geen werkbaar compromis over de EU en Brussel. Hoe gaan we die strijd ooit winnen?
Hoe winnen we het vertrouwen terug van de mensen die wonen in wijken met bewoners van diverse afkomst? Die mensen vòelen zich niet alleen in de steek gelaten door de politiek, ze zìjn het ook. Het kan ze geen reet schelen dat Wilders nooit zal regeren. Als wij maar weten dat ze boos zijn. Zo jammer. Links had ècht wat kunnen betekenen voor die mensen.
Maar wij zijn druk bezig met onszelf af te splitsen en te onderscheiden. Vooral van onszelf. Dàt is wat er zo ontzettend mis is met SP, Groen Links, Partij voor de Dieren, Piraten Partij en zelfs de PvdA.
Allemaal gaan we voor ons eigen gelijk. We zouden eens kunnen proberen om binnen links het midden te gaan vinden. Misschien dat we dan ooit ook minder cynisch worden ;-).
Just my two cents.
