Onderstaande hoogst originele bewerking van Leonard Bernstein’s ‘America’ kon niet iedereen bekoren. Bernstein zelf kreeg naar verluid bijna een hartverzakking toen hij het voor het eerst hoorde. De oorspronkelijke versie – uit de musical West Side Story – wordt gezongen door een immigrante en is een lofzang op de ‘American way of life’. Daar blijft in de versie van de proto-progrockers van The Nice weinig van over. De oorspronkelijke tekst werd weggelaten en de song volledig door de mangel gehaald. Om elke twijfel over hun intenties weg te nemen sloot de band de song af met de regel: “America is pregnant with promises and anticipation, but is murdered by the hand of the inevitable“.
De song bleef in eerste instantie wat onder de radar, want met zeven minuten veel te lang voor de radio. Dat veranderde toen The Nice optrad tijdens een anti-apartheidsconcert in de Royal Albert Hall in Londen, waarbij ook de Amerikaanse ambassadeur in Groot-Brittannië aanwezig was. Voor wat extra spektakel besloot de band na het spelen van ‘America’ op het podium een Amerikaanse vlag in brand te steken. Keith Emerson: “My plan was to set it on fire at the end of the set, but I couldn’t get the matches to light. So Warren Mitchell, who played Alf Garnett in Till Death Us Do Part, lent me his lighter, and up it went. Everyone went silent. We’d been going down well until that happened.”
De leden van de band werden razendsnel afgevoerd door de beveiliging. Onderweg naar huis hoorden ze op radio Luxemburg dat ze voor het leven verbannen waren uit de Royal Albert Hall. Al te verdrietig waren onze helden overigens niet. Toen de band een dag later optrad in Norwich, stond er een honderden meters lange rij mensen voor de deur, allemaal hopend dat Emerson nóg een keer de Amerikaanse vlag in de fik zou steken.
Op de Amerikaanse ambassade was men minder onder de indruk. Toen The Nice naar de VS af wilde reizen voor een tournee, moesten de leden van de band op de Bijbel(!) zweren dat ze de Amerikaanse vlag onberoerd zouden laten.
Bernstein heeft het de band nooit vergeven. Hij ‘walgde’ naar eigen zeggen van de actie van Emerson: “I utterly loathe what they’ve done. They’ve corrupted my work”. Toen Keith Emerson Bernstein 9 jaar later ontmoette was de oude man nog steeds furieus. Keith: “I’ve met composers of the music we covered and got on with them all. And then there’s Bernstein….”.
Uitgelichte afbeelding: By Jennifer Parr – originally posted to Flickr as US Flag Burn, CC BY 2.0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=5933536
