Op 17 mei 2019 nam de Bundestag in Duitsland een motie aan waarin de BDS-beweging werd veroordeeld als antisemitisch. Deze werd gesteund door de CDU, SPD, FDP en Bündnis 90/Die Grünen. Op counterpunch.org publiceerde Dr. Sara Roy op 4 juni 2019 de volgende brief:
Aan de leden van de Duitse regering:
Ik schrijf u over de recente motie van de Bondsdag die BDS gelijkstelt met antisemitisme. Ik schrijf u ook als Jood, een kind van overlevenden van de Holocaust en als deskundige over het Israëlisch-Palestijnse conflict.
Mijn moeder, Taube en mijn vader, Abraham, overleefden naast andere verschrikkingen, Auschwitz. Mijn vader was de enige overlevende in zijn gezin van zes kinderen en mijn moeder overleefde samen met slechts één zuster een familie die groter was dan die van mijn vader. Ik weet zonder twijfel dat als zij vandaag in leven waren, de motie die u wordt verzocht te ondersteunen hen schrik zou aanjagen, gezien de onderdrukking van tolerantie en getuigenis die hij duidelijk omarmt. Ik zal de protesten niet herhalen die anderen al hebben geschreven tegen uw actie, maar ik heb wel enkele gedachten die ik zou willen delen.
In september 2014 werd ik uitgenodigd om na de verschrikkelijke gebeurtenissen in die zomer over Gaza te praten in de Heinrich Böll Stiftung. Tijdens het vragenkwartiertje stond er een heer op die vrij geïrriteerd was. Hij betoogde vrij heftig dat het gezien de geschiedenis van Duitsland moeilijk, zo niet onmogelijk is voor Duitsers om Israël te bekritiseren. In zijn verklaring zat de overtuiging dat Duitsers nooit dergelijke kritiek zouden moeten plegen. Hij leek erop te staan dat ik dit accepteerde. Dat doe ik niet. En dat zouden mijn ouders ook niet.
Mijn antwoord aan hem, toen, is hetzelfde als mijn antwoord aan u nu: Als uw geschiedenis u een last en een verplichting oplegt, is het om rechtvaardigheid te verdedigen, niet Israël. Dat is wat het jodendom, niet het zionisme, eist. Uw plicht ligt niet in het speciaal maken van Israël of het Joodse volk of het selectief excuseren van onrecht omdat Joden het toevallig plegen. Die ligt in het houden van Israël en Joden aan dezelfde ethische en morele normen die je zou eisen van welk volk dan ook, inclusief uzelf. Als u denkt dat u, door te weigeren de wrede bezetting van Israël te bekritiseren en degenen die dat wel doen, te bestraffen, u de staat Israël of de plaats van het Joodse volk in de wereld beschermt en beveiligt, dan bent u vreselijk misleid. Uw benadering bereikt precies het tegenovergestelde – door erop te staan Joden als een uitzondering te behandelen, verzwakt u ons door van ons opnieuw een soort anomalie, een indringer, een ontkenning van Europa te maken. Het maakt ons kwetsbaarder voor en onbeschermd tegen het racisme en het ware antisemitisme dat nu overal ter wereld weer opkomt.
Uw schuldgevoel, als dat het juiste woord is, mag niet voortkomen uit kritiek op Israël. Het zou moeten verblijven onder het zwijgen in het aangezicht van onrechtvaardigheid, zoals zovele van uw voorouders dat deden vóór, tijdens en na de Holocaust.
Ik verloor een grote, uitgebreide familie aan fascisme en racisme. Door de motie te steunen die beweert dat BDS antisemitisch is – ongeacht iemands standpunt over BDS – criminaliseert u het recht op vrije meningsuiting en afwijkende meningen en degenen die ervoor kiezen om het uit te oefenen, wat precies is hoe het fascisme wortel schiet. U bagatelliseert en onteert ook de echte betekenis van antisemitisme. Hoe zou u dat aan Taube en Abraham uitleggen?
Hoogachtend,
Dr. Sara Roy
_______________________________________
Vertaling: vertaalslag.blog
Uitgelichte afbeelding: Takver – CC BY-SA 2.0
