Onlangs, op 8 december, stond ik voor een politieklachtencommissie. Ik had een klacht tegen de politie ingediend. Tijdens de nationale Sinterklaasintocht van vorig jaar in Gouda werd ik gearresteerd, evenals bijna honderd anderen. Ik moest toen twee uur in een koude steeg staan. Het regende. Van de politie mochten we niet naar een toilet. En mijn bezittingen werden in beslag genomen. Ik had alleen maar op een plein gestaan en niets verkeerds gedaan. Toch werd ik gearresteerd. Hoe komt het, vroeg ik me af, dat de politie dat zomaar doet? Ik werd net als veel anderen door de politie overgebracht naar Den Haag, zat daar urenlang opgesloten en kwam uiteindelijk ’s avonds weer vrij.
De volgende dag moest ik onverwachts huilen, want in een maatschappij hoort men niet ontvoerd te worden door de politie. Daarom had ik daarover geklaagd. Tot mijn grote verbazing vertelde de politie me dat men geen informatie over mijn arrestatie had. Er was geen proces-verbaal opgemaakt en dat is in strijd met de wet (artikel 152 van het Wetboek van Strafvordering). Op 28 mei werd bekend gemaakt dat de zaken van alle mensen geseponeerd zouden worden, behalve van één persoon.
(Lees verder bij de bron van dit artikel)
Via:: Doorbraak
